Όταν δένεσαι κι αγαπάς τους ανθρώπους στενοχωριέσαι όταν τους χάνεις.
Σκέφτομαι όμως πως να το αντιμετωπίσω....
Φοβάμαι πως δεν είμαι και πολύ δυνατή.
Έτσι κι απόψε τη νύχτα με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έφυγε ένας άνθρωπος που γέννησε, μεγάλωσε και δίδαξε την πιο καλή μου φίλη.
Είμαι λυπημένη και δεν έχω τι να της πω.
Εκείνο που ξέρω καλά είναι ότι έκανε το χρέος του σαν άνθρωπος, έβγαλε καλά παιδιά κι εγγόνια.
Ο παππούς μου θα έλεγε "έτσι είναι η ζωή παιδί μου..."
Η γιαγιά μου:" Έζησε καλά και έφυγε όρθιος΄΄
Δεν ξέρω που είναι η αλήθεια.....
Πάντως απόψε η γοργόνα έχει ένα σφίξιμο στο λαιμό κι ένα βάρος στην καρδιά..........
