Βρέχει!
Μυρίζει το χώμα...Μυρίζει ο αέρας...
Φυσάει και παίρνει τη σκέψη και τη στέλνει μακρυά... Η πόλη αλλάζει. Η άσφαλτος αποκτά ενδιαφέρον, μικρές λιμνούλες σχηματίζονται.Η κόκκινη ομπρέλα κυματίζει κι αισθάνομαι Μαίρη Πόπινς ....
Τα περιστέρια κρύφτηκαν στα μπαλκόνια
Τα παιδάκια άδειασαν με μιας την πλατεία με τα βρεγμένα σανδάλια και τις ελβιέλες.
Κάποιοι ήθελαν να κάνουν το θαλασσινό τους περίπατο και τους χάλασε τα σχέδια.
Κάποιοι χουζούρευαν στο κρεβάτι και γύρισαν από το άλλο πλευρό.
Ο Κυριακάτικος καφές έγινε μέσα στα μαγαζιά, αφού οι ψάθινες καρέκλες μουσκεμένες σε έδιωχναν κι οι ομπρέλες ανέμιζαν παντιέρες στους πεζοδρόμους της πόλης.
Την χάρηκα αυτή τη βροχή παρόλο που γύρισε η ομπρέλα και μου έκανε το μαλλί χάλια.
Έδωσε άλλη ροή στην ημέρα.
Έφερε τα πάνω - κάτω
Άλλαξε σχέδια, άλλα τα χάλασε, άλλα τα έφτιαξε.Κάποιους τους χώρισε, κάποιους τους ένωσε...
Υπέροχο νερό που κυλάς και τα παίρνεις όλα μαζί σου....
Καλό Φθινόπωρο!! Επιτέλους!!
