Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Η μαγεία της αναζήτησης

Και τώρα που έχω το κλειδί πρέπει να γυρίσω γρήγορα πίσω να ανοίξω το σεντούκι.
Η mare κολύμπησε προς τον ύφαλο από το απέραντο μπλε…


Η Aquamarine δεν ήταν πουθενά.
Την φώναξε. Πήγε πάνω στο βράχο της. Πουθενά.
«Μα που πήγε? Λες να την έχω φανταστεί ?»

Και βέβαια θα την ξανασυναντούσε αλλά όχι ακόμα….

Η φωτεινή δέσμη των κοραλλιών έμεινε πίσω…

Η mare μπήκε τρέχοντας στο κάστρο και χώθηκε στο δωμάτιο της.

Κάτω από τα μεταξωτά μαντήλια της γιαγιάς βρήκε το σκαλιστό σεντούκι.
Έβγαλε γρήγορα το κλειδί από το μεταγιόν του μαργαριταριού της Εστρέλλια στο λαιμό της, και το έβαλε στην κλειδαριά.
Ταίριαζε.
«Το ανοίγω….»

Ωχ!! απίστευτο !!
Τι είναι αυτό?

Ένας χάρτης!!


                                                                                

Συγγνώμη κι όλο αυτό έγινε για έναν χάρτη?

Τότε είδε ότι το σεντούκι είχε και δεύτερη κλειδαριά και σίγουρα το κλειδί που κρατούσε δεν χωρούσε για να ανοίξει.

Πήρε το χάρτη στα χέρια της.

Τον άνοιξε.

Περίεργος έμοιαζε. Σύμβολα και παράξενα γράμματα!!


                                            
Πρέπει να βρω κάτι ή κάποιον να με βοηθήσει σε όλα αυτά.

Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

« Γιατί τόσα εμπόδια ανάμεσα σε μένα και το σκοπό μου?»
Και ξαφνικά στο βιβλίο του Ωρίωνα  η σελίδα που βρέθηκε τυχαία ανοιχτή έλεγε:

« γιατί ρωτάς εμένα?

Τα εμπόδια δεν υπήρχαν μέχρι να έρθεις…

Τα εμπόδια τα έφερες εσύ»

(Χόρχε Μπουκάϊ)