Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Αυτό το καλοκαίρι





Αυτό το καλοκαίρι θέλω να συναντήσω όσους έχω χάσει.










Θέλω να τραγουδήσω τα τραγούδια που έλεγα παιδί.





Θέλω να ακούσω το νερό να πέφτει από ψηλά στους καταρράκτες.







Θέλω να περπατήσω με γυμνά πόδια στην άμμο.





Θέλω να δω τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει.






Θέλω το αεράκι να παίζει μουσική στα μαλλιά μου.






Θέλω η θάλασσα να με τραβάει στο απέραντο γαλάζιο της.






Θέλω οι γλάροι να τρώνε από το χέρι μου στο πλοίο.


 
Θέλω τα κύματα να νανουρίζουν τα όνειρά μου.





Θέλω η γεύση από τα φρούτα να γεμίζουν το στόμα μου.






Θέλω να προλάβω να φάω το παγωτό χωνάκι πριν λιώσει

στα χέρια μου





Θέλω να ακούγεται το γέλιο ως τα πέρατα του ουρανού.






Τελικά αυτό το καλοκαίρι έχω πολλά να κάνω….



Πάω να προλάβω…..!!!


Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

η χώρα των πουλιών!!




Οι Όρνιθες είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που παρουσιάσθηκε το 414 π.Χ. στα Διονύσια, χαρίζοντας στον δημιουργό της το δεύτερο βραβείο. Ο Αριστοφάνης έγραψε τους «Όρνιθες» απογοητευμένος από την τροπή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Με το μεγάλο αυτό έργο, ο Αριστοφάνης βρίσκει την ευκαιρία να διακωμωδήσει τους συκοφάντες και τους κόλακες του δήμου, καθώς και τις θεωρίες για νέα πολιτεύματα.




Δύο Αθηναίοι φίλοι, ο πονηρός Πεισθέταιρος και ο αγαθός Ευελπίδης επιθυμούν να βρουν το πουλί Τσαλαπετεινό (που άλλοτε ήταν άνθρωπος, ο βασιλιάς Τηρέας) για να το ρωτήσουν σε ποια πόλη μπορεί κανείς να ζήσει ήσυχα, πλούσια και ειρηνικά. Στην εισαγωγή του έργου λοιπόν εμφανίζονται οι δύο φίλοι να πετούν μέσα από το δάσος ο ένας πάνω σε μια κουρούνα και ο άλλος σε μια καλιακούδα δηλώνοντας ότι μεταναστεύουν επειδή βαρέθηκαν τη δικομανία των Αθηναίων.






Όταν πια βρίσκουν τον Τσαλαπετεινό, εκείνος τους απογοητεύει καθώς δεν έχει να προτείνει καμία πόλη που να τους αρέσει. Τότε όμως ο Πεισθέταιρος συλλαμβάνει την ιδέα να ιδρύσουν μαζί με τον Τσαλαπετεινό-Τηρέα την πόλη των πουλιών στους αιθέρες, στο μεσοδιάστημα δηλαδή μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών. Ο Τσαλαπετεινός πείθεται και καλεί τα πουλιά γιανα τους ανακοινώσουν μαζί το σχέδιο του Πεισθαίτερου.







Τα πουλιά εμφανίζονται αγριεμένα από την εισβολή των ανθρώπων και θεωρώντας ότι ο Τσαλαπετεινός τους πρόδωσε, ετοιμάζονται να επιτεθούν στους εισβολείς. Για άλλη μιά φορά όμως ο Πεισθέταιρος παίρνοντας το λόγο, φουσκώνει τα μυαλά των πουλιών και μαγεύει σταδιακά το ακροατήριό του. Στο τέλος πείθει τα πουλιά να ιδρύσουν τη Νεφελοκοκκυγία (= κατοικία των κούκων στα σύννεφα, την πόλη δηλαδή των πουλιών) με στόχο να αναδειχτούν σε ρυθμιστές της θεϊκής εξουσίας λειτουργώντας ως ενδιάμεσοι των θεών με τους ανθρώπους.


 

Έτσι τα πουλιά χωρίζονται σε ομάδες εργασίας και ξεκινάει το χτίσιμο του τείχους που θα περιβάλλει τη χώρα των πουλιών και θα εμποδίζει έτσι την τσίκνα από τις θυσίες των ανθρώπων να ανεβαίνει στους θεούς.

Πριν ακόμα καλά καλά χτιστεί η πόλη και με πρώτον από όλους τον ιερέα που έρχεται για να κάνει θυσία, καταφθάνουν διάφοροι εκμεταλλευτές και καλοθελητές που προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη από την ίδρυση της Νεφελοκοκκυγίας. Ο Πεισθέταιρος όμως τους ξεφορτώνεται όλους και σιγά σιγά το τείχος ολοκληρώνεται.




Εν τω μεταξύ οι Θεοί αρχίζουν να πεινάνε και να ανησυχούν γιατί δεν φτάνει πια στους ουρανούς η κνήσσα των σφαχτών. Αρχικά στέλνουν την Ίριδα ως αγγελιοφόρο, την οποία όμως εκδιώκει βίαια ο Πεισθέταιρος. Έπειτα εμφανίζεται ο -πάντα αντιεξουσιαστής- Προμηθέας για να ενημερώσει μυστικά τον Πεισθέταιρο για τις αποφάσεις των θεών και να τον συμβουλεύσει τι να κάνει για να τους πάρει την εξουσία.



 
Πραγματικά όπως έχει προειδοποιήσει ήδη ο Προμηθέας φτάνει αντιπροσωπεία των θεών για να διαπραγματευτεί την ελεύθερη διακίνηση της τσίκνας. Η αντιπροσωπεία απαρτίζεται από τον διπλωμάτη Ποσειδώνα, τον φοβερό φαγά Ηρακλή και τον αγροίκο Τριβαλλό, που είναι εκπρόσωπος των βαρβαρικών θεών. Οι διαπραγματεύσεις - οι οποίες διεξάγονται δίπλα από ένα σφαχτό που ψήνεται- καταλήγουν, πάντα σύμφωνα με τις συμβουλές του Προμηθέα, στο γάμο της όμορφης νεαρής θεάς Βασίλειας με τον Πεισθέταιρο. Έτσι το έργο τελειώνει με τη γαμήλια ένωση του Πεισθέταιρου και της ουράνιας θεάς.



Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη! Εσείς?





Τα γεγονότα λαμβάνουν μέρος κυρίως στη Βαγδάτη, αλλά και στις γύρω περιοχές, ενώ δεν λείπουν καθόλου και τα ταξίδια στο χρόνο.
Ο Ιζνογκούντ είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου κι έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαρούν Ελ Πασάχ (Haroun El Poussah), ο οποίος και είναι ο Χαλίφης.
Είναι αρκετά γνωστή η συνεχώς επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκούντ,

"Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη!" ("Je veux devenir calife à la place du calife !").

Ο Ιζνογκούντ έχει επίσης στο πλάι του έναν πιστό και ελαφρώς ηλίθιο (αν και όχι και τόσο ηλίθιο μερικές φορές) βοηθό, ονόματι Μπλιαχ Χαχάτ (Dilat Larat στο πρωτότυπο), ο οποίος τον βοηθά στην προσπάθεια εκπλήρωσης των σχεδίων του.








Τι λέτε θα τα καταφέρει αυτή τη φορά?