Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Το περιβάλλον και εγώ!!



Όλα ξεκίνησαν απλά μια μέρα που αποφάσισα ότι το υγρό περιβάλλον δεν μου άρεσε πια και θέλησα να βγω στον έξω κόσμο.



Ζορίστηκα λιγάκι γιατί αλλιώς να είσαι σε μια μαγική σφαίρα που τη λένε «μητρικό περιβάλλον» κι αλλιώς να είσαι στο έξω περιβάλλον.







 Περιβάλλον σκέφτηκα….Κάτι που μας περιτριγυρίζει, που μας αγκαλιάζει, που μας φροντίζει ….


Άρα καλό πράγμα είναι.


Και πράγματι καλό ήταν …..











Και την αυλή την είχε. Και τα πουλάκια κελαηδούσαν.


Και τα δέντρα χαμογελούσαν. Και ο ήλιος με ζέσταινε και μ αγαπούσε.


Αν πεις για τη θάλασσα που μου θύμιζε και τη μητρική σφαίρα ήταν το κάτι άλλο, λαμπερή, καθαρή, μαγική, ελεύθερη…..

Τα ζούσα όλα αυτά …Κι όταν ζούμε κάτι συνήθως ούτε το συνειδητοποιούμε, ούτε το σκεφτόμαστε και κυρίως δεν το εκτιμούμε.


Πέρασαν αρκετά χρόνια για να φτάσω να αναλύσω αυτό το καλό περίβλημα που με προστάτευε.






Με έβαλαν να ερευνήσω.


Άσχετη εντελώς μου φάνηκε εύκολο και απλό γιατί το ζητούμενο ήταν κάτι που το ζούσα καλά. Υπέθεσα λοιπόν ότι όλα καλά θα πάνε.

Έπεσα πολύ έξω.


Με έτρεχαν στα εγκατελλειμένα χωριά της περιοχής που δεν ήξερα ότι υπάρχουν…..









Να ψάξω δάση που κάηκαν


Να βρω καταρράκτες που ξεράθηκαν.

Να ανακαλύψω λίμνες που πρασίνισαν


Να δω ζώα που εξαφανίστηκαν.

Να μιλήσω με ανθρώπους που γνώρισαν το πριν

Να καταγράψω απόψεις ανθρώπων που ζούσαν από όλα αυτά.
Να ανακαλύψω αυτούς που άλλαξαν όλα αυτά.








Ένα σοκ το έπαθα. Δεν γνώριζα και άρχισα να συνειδητοποιώ.


Κι η έρευνα?


Αυτή μου έδωσε ένα χαρτί για να ζήσω.


Το σημαντικό ήταν πως κατάλαβα.


Πόνεσα.


Αγανάκτησα.


Πληγώθηκα.


Διαμαρτυρήθηκα.



Αλλά όλα άλλαξαν.


Με κοιτούσαν περίεργα: τι θες να μας πεις κι εσύ τώρα?


Δεν θα ρίχνουμε φυτοφάρμακα μήπως πρασινίσει η λίμνη?


Δεν θα μπαζώνουμε μήπως κλείσει ο χείμαρρος?


Δεν θα χτίσουμε δίπλα στη θάλασσα μήπως φύγουν τα θαλάσσια είδη?


Δεν θα ψαρεύουμε με σύγχρονους τρόπους μήπως και χαθεί ο γόνος και αλλοιωθεί ο βυθός?


Δεν θα καίμε τα δάση μήπως και δεν έχουμε οξυγόνο?


Δεν θα……μήπως……?








Οι παλαβοί… οικολόγοι κάτι έμαθαν και μας σκότισαν το κεφάλι……Δεν σκέφτονται ότι ο κόσμος προχωράει?



Προχωράει?





 




Και εγώ γιατί δεν μπορώ να ανασάνω στο δρόμο από το καυσαέριο?


Γιατί δεν μπορώ να πιω νερό από το ποτάμι?


Γιατί δεν βλέπω ψάρια στη λίμνη?


Γιατί δεν ακούω πουλιά να κελαηδούν?


Γιατί το χώμα δεν υπάρχει πια?


Γιατί η θάλασσα με διώχνει αντί να με καλεί?


Γιατί ο Ήλιος με καίει αντί να μου ζεσταίνει την καρδιά?




 







 

Το περιβάλλον, το περίβλημά μας, τη μητρική μας σφαίρα, την φροντίδα και την προστασία μας το χάλασες ΕΣΎ το χάλασα ΕΓΩ το χαλάσαμε ΕΜΕΙΣ.






Εμείς ως άνθρωποι πρέπει να ζούμε σε κοινότητα αλλά κι αυτό γίνεται σε μια προστατευμένη σφαίρα.

Είναι στο χέρι μου , στο χέρι σου, στα χέρια μας να ζήσουμε μαζί και να είμαστε στο μητρικό μας χώρο όσο καλύτερα μπορούμε.





Είναι το σπίτι μας, η ρίζα μας Ας το φροντίσουμε για να μας προστατεύει.






Η μέρα αυτή ας μας δώσει μια νέα πνοή του εμείς!!