Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Και μετά …..τι……?




Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι πόσα παραμύθια κλασσικά μου έλεγαν.
Και μάλιστα δεν φτάνει που τα έλεγαν και με διαφορετική σειρά στην πλοκή νόμιζαν ότι δεν θα το καταλάβω.
Επίσης όλα αυτά τα παραμύθια τώρα που τα θυμάμαι από απόσταση περιείχαν:


Μια ηρωϊδα, κλασσικά όμορφή, κατατρεγμένη όμως από μια μοίρα που δεν μπορούσε να ορίσει η ίδια.
Μια οικογένεια που την ηρωϊδα μας την είχε ελαφρώς παρατημένη και ας έμοιαζε ότι ενδιαφερόταν για αυτή.
Έναν κακό, τώρα λύκος ήταν, μητριά ήταν, ρόκα ήταν, κάτι ήταν που θα της την έφερνε μπαμπέσικα….
Και πάντα υπήρχε ένας άντρας που θα την «έσωζε» από την κακιά της μοίρα και κλασσικά θα κατέληγε όλο αυτό σε ένα υπερθέαμα γάμο…



Ύστερα απορούμε γιατί η ανισότητα των φύλων παραμένει σταθερά επίπεδα της εποχής της γιαγιάς μου ενώ όλες οι ηρωϊδες….δίνουν αγώνες να επιβιώσουν και να διεκδικήσουν.
Θα μου πείτε τώρα το σκέφτηκες? Η παγκόσμια Ημέρα για την ισότητα των φύλων πέρασε (8/3) και μετά από 5 μέρες εσύ μας λες τα φεμινιστικά σου.
Πρώτον σας το έχω ξαναπεί- όσοι με διαβάζετε αλλά και για να μαθαίνουν οι νεότεροι αναγνώστες - μου τη δίνουν οι Παγκόσμιες Ημέρες.
Δεύτερον δεν είχα κάτι να πω εκείνη την Ημέρα γιατί έκανα τόσα που δεν προλάβαινα να σας τα γράψω.



Γιατί υπάρχει κάτι στα στερεότυπα των παραμυθιών μας που ανασταίνουν γενιές ολόκληρες και συνεχίζουν …που δεν μας λένε.

Καλό το ευτυχισμένο τέλος αλλά μετά….τι?

Δεν την συνεχίζουν την ιστορία να ξέρεις και εσύ ως παιδί τι θα κάνεις στο μέλλον σου.
Να έχεις ένα παράδειγμα βρε αδελφέ.
Θα μου πείτε δεν χρειάζεται γιατί το βλέπεις γύρω σου και δεν χαίρεσαι καθόλου γι΄αυτό και οι έφηβοι προσπαθούν να την κάνουν… από τις καθημερινές τους υποχρεώσεις για να μην πέσουν στην παγίδα του «μετά….τι?»



Βέβαια υπάρχουν και ατίθασα επίμονα παιδάκια που ρωτούν συνεχώς και σου σπάνε τα νεύρα εκείνη τη στιγμή « και μετά….»
Τι να τους πεις για μετά που κι εσύ δεν ξέρεις. Άσε που είναι και το άλλο πώς να τους το πεις Ποια η θέση σου ως μάνα, γιαγιά, πατέρας, παππούς, παραμυθάς βρε αδελφέ…
Και έρχεται η υπέροχη ..ατάκα « θα δεις όταν θα μεγαλώσεις…»
« όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις….» «όταν δουλέψεις θα καταλάβεις τι εστί βερίκοκο»



Βρε παιδιά δεν θέλω να το καταλάβω όταν μεγαλώσω. Θέλω να το ξέρω από πριν. Από τη μια μας λέτε να συμμετέχουμε, να ρωτάμε, να έχουμε άποψη και αν τα κάνουμε όλα αυτά μετά θα δεις ….όταν…θα …. Τι?
Είναι παράξενοι αυτοί οι μεγάλοι.
Άντε εσύ παιδί πράγμα να καταλάβεις τώρα μετά το φαντασμαγορικό γάμο της Σταχτοπούτας τι θα επακολουθήσει.
Διότι η κοπελίτσα ήταν και προπονημένη.



Και καθάριζε, και έπλενε και νοικοκύρευε. Άντε τώρα εσύ που η μανούλα δεν σε άφησε να κουνήσεις δακτυλάκι να έχεις τον «πρίγκιπα με τις παντούφλες» και να αρπάξεις υπο μάλης την ηλεκτρική και να κάνεις το σπίτι κούκλα.
Για να μην πω για το μαγείρεμα που δεν ήξερα ούτε αυγό να βράσω και τώρα πρέπει να φτιάχνω την πίτα όπως την έκανε η μανούλα του η Ηπειρώτισσα .
Θα μου πείτε κι οι δύο εργάζονται.

Βέβαια εργάζονται καλοί μου άνθρωποι αλλά ο ένας θα έρθει και θα τεζάρει  στον καναπέ κι η άλλη θα βγάλει άλλο ένα μεροκάματο.
Γιατί της είπαν ότι « η γυναίκα φτιάχνει το σπίτι και η γυναίκα το χαλάει» κι ότι « Πίσω από έναν άνδρα κρύβεται μια γυναίκα»


Κι η άλλη τσίμπησε κι έπεσε στην παγίδα και το πήρε πάνω της.
Σου λέει « η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά» και τον άρπαξε τον ρόλο από τα μαλλιά και δεν φτάνει αυτό άρχισε να δρα πολλαπλασιαστικά.
Κόρη μεγαλώνει να μην της πει το παραμυθάκι.
Γιό μεγαλώνει να μην του πει κι αυτού κάτι.
Άρα ποιος βγάζει τα ματάκια με τα χεράκια του.



Θα μου πείτε υπερβάλλω πρωϊνιάτικα και θα έχετε δίκιο.
Υπερβάλλω για να δούμε το « μετά …τι?» καλοί μου.
Εμείς το αναπαραγάγουμε, όχι στα παιδιά, όχι στην ισοτιμία των φύλων, στο μοίρασμα των ρόλων, στην καλή επικοινωνία …αλλά σε όλα όσα παθαίνουμε σήμερα και δεν είναι και λίγα….

Και μην με ρωτήσετε κι εσείς  «και μετά ….τι?»

Σκεφτείτε και λίγο….Μασημένη τροφή πια θέλετε….