Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Η συνέχεια… « στην Ονειροχώρα!!»


Όταν έφτασα στην Ονειροχώρα ήταν μια ήρεμη και ηλιόλουστη μέρα.



Απαλά συννεφάκια ταξίδευαν στον ουρανό και με κοιτούσαν περίεργα πως βρέθηκα η γοργόνα εκεί.


Παντού υπήρχε μια ησυχία άλλο πράγμα.


Στην αρχή πίστεψα πως έφτασα σε λάθος ώρα και οι κάτοικοι είχαν εξαφανιστεί για κάποιο λόγο που ο τουριστικός μου οδηγός δεν τον έλεγε.





Έκανα λάθος όμως γιατί σε λίγο διαπίστωσα ότι στην μεγάλη πλατεία υπήρχε πολύς κόσμος.


Δεν υπήρχε όμως φασαρία κι όλοι φαίνονταν ήρεμοι και γελαστοί.


Περίεργο, σκέφτηκα, πως γίνεται να είναι τόσοι πολλοί και να μην ακούγονται. Πρέπει να ρωτήσω.





Στο παγκάκι καθόταν ένας παππούς με το εγγονάκι του.


Πήγα κοντά και τον ρώτησα:


«Γεια σου παππού!! να σε ρωτήσω κάτι.»


Δεν μου απάντησε αλλά εξακολουθούσε να μου χαμογελάει.


«Παππού, μ΄ ακούς?»Κουφός θα είναι ο καημένος.


«Ε!! Εδώ είμαι η mare!ήρθα από την Ωκεανούπολη»


Καμία απάντηση.




Τι γίνεται εδώ πέρα? Μίλησα στον μικρούλη.


«Γεια σου αγοράκι, γιατί δεν μου μιλάει κανείς?»


Καλά σκέφτηκα αυτή στην πλατεία είναι χαλαροί, ας ρωτήσω τον περιπτερά. Κι εκείνος όμως τα ίδια.


Τον αστυνόμο που στο κάτω κάτω προστατεύει την πόλη.


Τα ίδια.


Δεν είναι κατάσταση αυτή….


Κάτι πρέπει να κάνω.
 

Περπάτησα πιο κάτω στα δρομάκια της Ονειροχώρας και όλοι ήταν το ίδιο χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι αλλά δεν μου απαντούσε κανείς.


Βαρέθηκα, πείνασα και κάθισα σε ένα μαγαζάκι να φάω κάτι.Ο ταβερνιάρης ήρθε χαρωπός και μου έδωσε τον κατάλογο.


Σε λίγο ρώτησε: «τι θα πάρετε?»


Όπα ! να και κάποιος που μιλάει….


«Θα σου πω τι θέλω αν μου απαντήσεις πρώτα σε μια απορία μου.Κάθησε να σε ρωτήσω»


Ο καλοκάγαθος ταβερνιάρης κάθισε και περίμενε την απορία μου.


«Τι γίνεται σε αυτή την πόλη.Οι άνθρωποι γελάνε, περπατάνε και δεν απαντάνε…»


«Χα!χα!», γέλασε «και βέβαια!!»


«Τι και είναι φυσιολογικό?»



«Απολύτως! Καλωσόρισες στην Ονειροχώρα!!»


Εδώ οι άνθρωποι ζουν και ονειρεύονται.


Πως? Με ανοιχτά τα μάτια?


«Καλή μου γοργόνα!! Τα καλύτερα όνειρα τα κάνει κανείς με ανοιχτά τα μάτια»


Δοκίμασε!!




 
Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω ξανακάνει.


Ξεκουράστηκα λίγο, έφαγα και ξεκίνησα να περπατώ.

Προσπάθησα να ονειρεύομαι κιόλας αλλά έσπρωξα καναδυό παιδάκια και έπεσα και σε μια λακκούβα.


Οι άνθρωποι με κοιτούσαν χαμογελούσαν και μου είπαν:

Δοκίμασε!!


Θέλει εξάσκηση!!


Αν το πετύχεις όμως θα δεις έναν κόσμο με άλλα μάτια!!


Με ανοιχτά τα μάτια σου!!


Με ανοιχτά μάτια, ονειρέψου!!