Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Ο δράκος που έδινε απλόχερα αγάπη!!




Ο δράκος που έδινε απλόχερα αγάπη!!



Στα βάθη της Ωκεανούπολης ζουν πολλά πλάσματα.

Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην έχουμε κι έναν Δράκο.

Ο Δράκος μας έμενε σε μια λαμπερή σπηλιά.



Πρασινογάλαζες αποχρώσεις την περιέβαλλαν.

Κοράλλια χρυσοκόκκινα και φούξια ανεμώνες στόλιζαν τον κήπο του.

Πολύ παρεξηγημένος ήταν ο Δράκος μας.



Πολλοί κάτοικοι έλεγαν πως ήταν μάγος.

Άλλοι άλλαζαν δρόμο όταν περνούσαν από τη γειτονιά του.

Ο Δράκος έκανε υπομονετικά τις δουλειές του χωρίς να ενοχλεί κανέναν.


Μια μέρα ένας ταξιδευτής ήρθε στην Ωκεανούπολη και ζητούσε από τους περαστικούς να του δείξουν το σπίτι του.



Κανείς δεν ήταν και πολύ πρόθυμος να τον πάει.

Του εξηγούσαν το δρόμο αλλά δεν ήταν εύκολο να καταλάβει πως πηγαίνει στην σπηλιά κανείς.

Μόνο ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια είπε στον ταξιδευτή
« Εγώ θα σε πάω!! Ο Δράκος είναι φίλος μου»

Στον δρόμο τον ταξιδευτή τον έτρωγε η περιέργεια να ρωτήσει τη μικρή πως γίνεται όλοι να φοβούνται το Δράκο κι εκείνη να το έχει φίλο της.

Δεν κρατήθηκε λοιπόν και τη ρώτησε: « Δεν φοβάσαι το Δράκο;»



«Τον Δράκο; Γιατί να τον φοβηθώ;»
«Γιατί όλοι λένε ότι είναι τρομακτικός;»
«Θα αστειεύεσαι βέβαια!! Ο Δράκος εμένα μου έσωσε τη ζωή!»
« Δηλαδή;», ρώτησε ο ταξιδευτής.





Το κοριτσάκι του εξήγησε:

« Όταν ήμουν πιο μικρή είχα έναν φόβο!! Κανείς δεν ήξερε τι να κάνει να με βοηθήσει. Η μητέρα μου έλεγε πως ήμουν μικρή κι όταν θα μεγαλώσω λίγο θα μου περάσει. Ο πατέρας μου έλεγε πως κι αυτός είχε ένα φόβο όταν ήταν μικρός αλλά του έμαθαν πως οι άντρες δεν φοβούνται και δεν φοβήθηκε ξανά.
Ο γιατρός έλεγε πως δεν υπάρχει θεραπεία αλλά έτσι είναι η κοινωνία μας κι αν δεν υπάρχει ο φόβος οι γιατροί δεν θα έχουν δουλειά…»
« Και τι σχέση έχει ο Δράκος με όλα αυτά;» είπε ο ταξιδευτής.

« Μου φαίνεται ότι θες να τον συναντήσεις αλλά δεν τον ξέρεις καλά. Ίσως να μην πρέπει να σε πάω σπίτι του»



«Πράγματι δεν τον ξέρω. Όμως ο Βασιλιάς της χώρας μου με έστειλε να τον πάρω μαζί μου ως εκεί για να σώσει την περιοχή από τις καταστροφές. Κάνει κάτι μαγικά!!»
« Μαγικά ο Δράκος μου; Χα!χα! Ας γελάσω !! Μα δεν είναι μάγος!! Ένας απλός Δράκος είναι!!»
« Κι εσένα πως σε έσωσε;»




« Τώρα που το λες ούτε και που το κατάλαβα ποτέ. Τον βρήκα να ποτίζει τις ανεμώνες του και να τις τραγουδά ένα τραγούδι μαγευτικό. Με κοίταξε και λες κι όλος ο φόβος μου μαζεύτηκε στο βλέμμα του κι έπειτα ξεφύσησε βαθιά.

Ένα ζεστό κύμα αγάπης με πλημμύρισε και αισθανόμουν υπέροχα δυνατή και άφοβη»

« Είδες λοιπόν που το βλέμμα του είναι μαγικό;»

« Δεν νομίζω αλλά που ξέρεις πάλι….»

Και με τούτη την κουβέντα έφτασαν στη σπηλιά του Δράκου.

Υπέροχα γαλαζοπράσινα φωτάκια και λάμψεις υπήρχαν παντού και μια μελωδία καταπληκτική.



Ο ταξιδευτής χτύπησε το κοχύλι που είχε για κουδούνι ο Δράκος μας.
Εκείνος του άνοιξε. Του χαμογέλασε με τα κοφτερά του δόντια που ήταν λίγο φοβιστικά στην αρχή αλλά άμα τα συνήθιζες ήταν χαριτωμένα.



« Ξέρω τι θες» , είπε ο Δράκος καθώς τον κοίταξε.

«Είδες Ξέρει Είναι Μάγος…» ψιθύρισε στο κοριτσάκι ο ταξιδευτής.

«Πάμε δεν έχουμε πολύ καιρό, στη χώρα σου ήδη σκοτώνονται οι άνθρωποι.»

« Κι εσύ που το ξέρεις ακόμα δεν σου είπα τίποτα»

«Τα μάτια σου έχουν το φόβο της βίας. Πάμε.»

Γρήγορα ο Δράκος του ανέβασε στα φτερά του και πέταξαν ως τη χώρα του ταξιδευτή.



Εκεί ψηλά από το λόφο φαίνονταν ο πόλεμος, η βία και η αναστάτωση που επικρατούσε στη χώρα.

Οι άνθρωποι είχαν τρελαθεί…
Ο Δράκος κοιτούσε πολύ ώρα και δεν μιλούσε.
« Έλα λοιπόν κάνε κάτι….Τι ήρθαμε τόσο δρόμο;»
Ο Δράκος δεν του μίλησε και εξακολουθούσε να κοιτάει τη χώρα.





Μετά από ώρα φύσηξε δυνατά και η ανάσα του έφτασε στα πέρατα της χώρας.
Όταν πια έβγαλε όλο τον αέρα από το σώμα του κάθισε στο χορτάρι να ξεκουραστεί.
«Και λοιπόν; Τι ήταν αυτό; Τώρα νομίζεις πως βοήθησες;» τον ρώτησε ανήσυχος ο ταξιδευτής.
Ο Δράκος γέλασε και του είπε: « Κοίταξε προσεκτικά και πες μου»



Η χώρα ήσυχη και λαμπερή. Οι άνθρωποι χαρούμενοι αγκαλιάζονταν και χαιρετιούνταν. Τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους. Και να ο Βασιλιάς είχε βγει βόλτα και μιλούσε με τους ανθρώπους.

«Δεν καταλαβαίνω τίποτα» είπε ο ταξιδευτής.

« Δεν χρειάζεται να καταλάβεις. Απλά νοιώσε!! Αφουγκράσου τη δύναμη της αγάπης!!

Γέμισε τα πνευμόνια σου με τα άσχημα του κόσμου σου και δώστους μια ανάσα αγάπης.

Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο ο κόσμος.

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΓΑΠΗΣ»


mare@

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Καλό Μήνα!!!





Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Χριστουγεννάρτς (ποντιακά) ή Σινιντρέ (Αρβανίτικα) είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν α 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ανακοινώνοντάς μας έτσι τον ερχομό του Χειμώνα και την επέλαση του χιονιού. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς».




Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Οι ζωδιακές πέτρες του είναι τουρκουάζ, λάπις λάζουλι, ζιρκόνιο και τανζανίτης. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο. Ο Δεκέμβρης πάντα ξεκινά την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο.



Ο Δεκέμβριος, πάντως, όπως κι αν το δει κάποιος, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα. Ο κύριος, μάλιστα, λόγος που έκανε την Εκκλησία να προσδιορίσει τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είναι η προσπάθεια των Πατέρων, όπως αναφέρει ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ «να μετατραπούν βαθμιαίως αι εορταί των εθνικών εις Χριστιανικάς», αφού η 25η Δεκεμβρίου ήταν για τη Ρώμη η κεντρική εορτή των Σατουρναλίων και της γέννησης του «αηττήτου ηλίου», η γνωστή ως Dies Natalis Invicti Solis. Παράλληλα οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια (αφιερωμένα στον Κρόνο) και τα Διονύσια, καθώς επίσης και τα θεοφάνια ή επιφάνεια του ηλιακού θεού Φοίβου-Απόλλωνα.




Ο εορτασμός της 25ης Δεκεμβρίου από τους αρχαίους είχε μία σπουδαία αστρονομική σημασία. Στην εποχή μας, δηλαδή, ο Ήλιος βρίσκεται στο νοτιότερο ύψος του στις 22 Δεκεμβρίου. Επί έξι μήνες, κάθε μέρα χαμηλώνει όλο και περισσότερο στον ουρανό ανατέλλοντας όλο και πιο αργότερα και δύοντας καθημερινά ενωρίτερα. Μετά τις 22 Δεκεμβρίου όμως, ο Ήλιος αρχίζει σιγά-σιγά να αναρριχάται και πάλι στον ουρανό, και οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν. Έτσι, τα μεσημέρια ο Ήλιος φαίνεται όλο και πιο ψηλότερα στον ουρανό. Ονομάζουμε την 22α Δεκεμβρίου ημέρα της «χειμερινής τροπής του Ηλίου», οπότε ο Ήλιος σταματάει την προς Νότο κίνησή του και τρέπεται στην αντίθετη φορά, προς Βορρά. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη «χειμερινή τροπή» ο Ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, η χειμερινή τροπή ονομάζεται επίσης και «χειμερινό ηλιοστάσιο». Η ημέρα αυτή επισημαίνει επίσης την αρχή της εποχής του Χειμώνα.