Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Οι γραμμές….!






Οι γραμμές πάνε κι έρχονται.



Ευθείες. Κατακόρυφες. Οριζόντιες.


Οι μεγάλοι βλέπουμε τις γραμμές απρόσωπα και γεωμετρικά.


Μας βοηθάνε να μετρήσουμε αποστάσεις, κτήρια…






Μας τρομάζουν όταν είναι παράλληλες και δεν συναντιούνται.


Μας ευχαριστούν αν τέμνονται και ενώνονται και λυπόμαστε αν χωρίζουν…






 Στα παιδικά μάτια οι γραμμές παίρνουν σχήμα και μορφή.

Γίνονται παραμύθι.


Παίρνουν ζωή.



Να το παραμύθι της μικρής Ευαγγελίας που με χαρά δημιούργησε πάνω σε γραμμές:




 
 











 « Ο ήλιος (κίτρινο) βγιαίνει στον ουρανό και ζεσταίνει τον κόσμο (κόκκινο).Βουτά στη γη (πράσινο) και της δίνει ζωή!!


Ο κόσμος και η γη (καφέ) κινούνται και ζηλεύουν τα χρώματά του αλλά πολλές φορές τα ξεχνούν …


Περιμένουν το ηλιοβασίλεμα(πορτοκαλί) για να καταλάβουν ότι κάπου εκεί βρισκόταν όλη μέρα και το φεγγάρι (σομόν σχήμα)


Ο ήλιος και το φεγγάρι είναι εκεί κι ο κόσμος δεν προλαβαίνει πάντα να τα δει.


Κουρασμένος ο ήλιος βουτά στη θάλασσα(μπλε) κι αφήνει το φεγγάρι να συντροφεύει τον κόσμο ως να έρθει η επόμενη μέρα…»







 Η Ευαγγελία μικρή γλυκιά μου φίλη, μου περιέγραψε τον κύκλο της ζωής με τις δικές της γραμμές και μου θύμιζε με ένα ζεστό χαμόγελο ότι οι γραμμές έχουν ζωή.


Τη ζωή που η καρδιά της δίνει.







Την ευχαριστώ πολύ.


Και της στέλνω ένα γλυκό τεράστιο φιλί!!