Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

το παράπονο μιας σφεντόνας!!


Έπαιρνες το ξύλο
με το σουγιαδάκι σου
το σκάλιζες
και
να μαι!!

Αποκτούσα από το τίποτα
ζωή!!



Οι αγώνες σου με τους άλλους
ήταν και δικοί μου αγώνες.
Χτυπούσες τα τενεκεδάκια
και χαιρόσουν
που ήσουν πάντα πρώτος
στο σημάδι




Ο στόχος σου ήταν να είσαι πάντα καλός!!
Πάντα πρώτος!!
Βοηθούσες και τους άλλους.
Εκείνους τους πιτσιρικάδες που δεν φτάναν
να ρίξουν τα κορόμηλα από το δέντρο της αλάνας.
Ήσουν ο Ήρωας τους!!



Τα χρόνια περνούν γρήγορα.
Κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή
και διαβάζεις.
Με θυμήθηκες
Αναμνήσεις...
Ο μικρός Ήρωας ξύπνησε.
Με βρήκες στο κουτί
με τους παιδικούς θησαυρούς.
Δεν έχεις πια "τενεκεδάκια"
να στοχεύσεις.
Η αλάνα έγινε πολυκατοικία.
Οι πιτσιρικάδες πια σε βλέπουν πολύ μεγάλο
και οι στόχοι τους είναι ηλεκτρονικοί.
Δεν με χρειάζονται πια.
Πατούν ένα κουμπί και κατεβάζουν ότι θέλουν.
ΕΣΥ?

................................................


Δεν έχεις κάτι να παλέψεις....
Δεν διεκδικείς............
Έχασες το στόχο........
Έχασες το μικρό Ήρωα??