Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Η Αγάπη ρέει από παντού....

η αγάπη κυλάει σαν νεράκι στο σώμα σου, σαν αεράκι στο προσωπό σου,σαν την άμμο στην παλάμη σου.
η αγάπη κυλάει μέσα σου,μέσα μου, μέσα μας.
η αγάπη ρέει από παντού....

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

η ζωή είναι μια σβούρα που την παίζουμε εμείς....

Η γοργόνα έψαχνε το κουτί που φύλαγε από παιδί τους θησαυρούς της.Σκαλίζοντας το τη βρήκε...
Η σβούρα!!

                                      

Την είχε πάρει στο πανηγύρι της Ωκεανούπολης ο Ποσειδώνας όταν ήταν μικρή γιατί έκλαιγε και δεν καθόταν σε μια μεριά.
"Γυρίζεις σαν σβούρα" της είχε πει.¨σου ταιριάζει λοιπόν"
Στην αρχή δεν μπορούσε να την γυρίσει.
Ο παππούς Ωρίωνας την κοιτούσε και δεν έλεγε τίποτα.
¨Mare κάθε που θα γυρίζει θα κάνεις μια ευχή¨
Της είχε φανεί μαγικό.
Ευχή στην ευχή έμαθε να τη γυρίζει.



Η θεία Νώα είπε"έτσι γυρίζει κι η ζωή παιδί μου ποτέ μην το ξεχάσεις"
Τώρα που τη ξαναβλέπει, σκέφτεται πως όλοι είχαν δίκιο.
Το παζλ της ζωής που της θύμισε τη  μικρή Leila γύριζε μπροστά της σαν τη σβούρα.


Μια χαρά!!Μια λύπη!! Μια γέλιο!! Μια κλάμα!!
Γρήγορα ή αργά....
Δεν έχει σημασία....
Η ζωή είναι μια σβούρα και την παίζουμε εμείς....

Και πάντα γυρνάμε στην κατάσταση που αρχίσαμε...Όπου γεννηθήκαμε...
Όπου είναι ο προορισμός μας...Όπου έχουμε στόχο....
Η γοργόνα ευχήθηκε και έστριψε τη σβούρα.....
Ατενίζοντας την υπέροχη γαλάζια θάλασσα....




Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

η γοργόνα είναι και θλιμένη...

Όταν δένεσαι κι αγαπάς τους ανθρώπους στενοχωριέσαι όταν τους χάνεις.
Σκέφτομαι όμως πως να το αντιμετωπίσω....
Φοβάμαι πως δεν είμαι και πολύ δυνατή.



Έτσι κι απόψε τη νύχτα με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έφυγε ένας άνθρωπος που γέννησε, μεγάλωσε και δίδαξε την πιο καλή μου φίλη.
Είμαι λυπημένη και δεν έχω τι να της πω.

Εκείνο που ξέρω καλά είναι ότι έκανε το χρέος του σαν άνθρωπος, έβγαλε καλά παιδιά κι εγγόνια.

Ο παππούς μου θα έλεγε "έτσι είναι η ζωή παιδί μου..."
Η γιαγιά μου:" Έζησε καλά και έφυγε όρθιος΄΄

Δεν ξέρω που είναι η αλήθεια.....

Πάντως απόψε η γοργόνα έχει ένα σφίξιμο στο λαιμό κι ένα βάρος στην καρδιά..........

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

οι άνθρωποι που ζουν σε μια άλλη ζωή....

 Η γοργόνα βλέπει τους ανθρώπους και σκέφτεται:




Οι άνθρωποι που όλο διαμαρτυρόμαστε ότι εγκλωβιστήκαμε από τις πόλεις.
Φωνάζουμε για τον κλεμένο χρόνο,τη βρώμικη πόλη και το άγχος που μας κυνηγά.
Οι άνθρωποι που αισθανόμαστε κουρασμένοι μπροστά στην τηλεόραση,στον υπολογιστή....
Οι άνθρωποι που γκρινιάζουμε για το παραμικρό και το πιο μεγάλο.
Για τον πόνο,τη μοναξιά,κάτι που χάθηκε....




Υπάρχουν κι οι άνθρωποι που ζουν σε μια άλλη ζωή.

Οι άνθρωποι που αναπνέουν καθαρό αέρα στα βουνά ή στη θάλασσα...


Εκείνοι που το ψωμί τους το φτιάχνουν μόνοι τους.
Αυτοί που σκάβουν τη γη και φυτεύουν το σπόρο και έχουν μάθει να περιμένουν τον καρπό για να μπει στο πιάτο τους για να φάνε.



Αυτοί που τραγουδούν τη χαρά και τον πόνο.


Που νανουρίζονται από τα πουλιά και τα τζιτζίκια.
Οι άνθρωποι που μοιράζονται τον κόπο, την χαρά, τη λύπη, την καθημερινότητα με το διπλανό τους.





Υπάρχουν οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά!!






 

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

τα ταξίδια δεν τελειώνουν ποτέ...!!

Η γοργόνα κοιτάζει το κρυστάλλινο κοχύλι της και βλέπει όλες τις στιγμές στον Πλανήτη Κρήτη.

                                                  

                                                           
Δεν χορταίνει να θυμάται, να αφουγκράζεται και να ονειρεύεται.
Η γη!! Οι άνθρωποι!!Οι γεύσεις!!Οι μουσικές!!Τα χρώματα!!Η συγκίνηση!! Οι μνήμες!!



Όλα στροβιλίζονται και πλέκουν το όνειρο, όπως η Ζουμπουλία πέρασε το κεφαλομάντηλο στο κεφάλι μας,όπως ο Μάρκος τραγούδησε τον πόνο της ψυχής του στο κάστρο των προγόνων του,όπως ο καπετάν Μιχάλης με δακτυλίδωσε πίνοντας ρακί και λέγοντας την ιστορία μας.


                                                               

Το σπίτι που περπάτησα και τα πρώτα σκιρτήματα.
Το σπίτι του Ξυλούρη.
Το σπίτι των μουσικών.
Το σπίτι του Καζαντζάκη.
Το σπίτι του Ζωγράφου.

Οι άνθρωποι.Τα σπίτια.
Τα βουνά. Οι λέξεις.


                                                   

Η καρδιά που κτυπάει δυνατά και το τραγούδι που βγιαίνει αβίαστα.
Και μια φωνή που σε καλεί "Έλα ξανά!! Είσαι στο σπίτι σου!!"

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

ταξίδια που δεν σταματούν και που δεν έχουν όρια!!

Όταν ταξιδεύει το μυαλό και η ψυχή, ανάταση και ενέργεια ξεχειλίζει....
Δεν περιγράφεται η χαρά,ούτε η επικοινωνία,μόνο μια γεύση αλμύρας μένει στα χείλη,ένα αεράκι στο πρόσωπο και λίγες στιγμές που δίνουν φως στην επιστροφή....

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

ας πάρουμε ένα καράβι....

Και τώρα φίλοι μου 
ήρθε η ώρα να μπούμε όλοι μέσα στο καράβι του καλοκαιριού...
και δρόμο!!

Καλά ταξίδια μαγικά κι ονειρεμένα!!
Κι όταν έρθετε πίσω στη βάση σας, θέλω όλα τα νέα από τις άκρες του κόσμου, του μυαλού και του χάρτη σας!!



Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

καλό μήνα!!

Μπήκε κι ο Αύγουστος!!
Καλώς τον!!
Φορτώστε στην καρδιά σας χαρά,στο μυαλό σας περιπέτεια,στα πόδια σας φτερά και πετάξτε μακρυά...
Δεν έχει σημασία αν θα φύγετε ταξίδι ή θα μείνετε σπίτι...
Εκείνο που μετράει είναι να διώξουμε τη ρουτίνα μακρυά και να θυμηθούμε την πραγματική ουσία της ζωής!