Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Η Παραμυθού που έχασε την έμπνευση....

 
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα μακρινή......
Και......
Μετά τι να έγινε?
 
Έλα Παραμυθού μου!! Μετά....Μετά....
Μες τα μάτια με κοιτούν να τους πω το "μετά..." αλλά εγώ δεν θυμάμαι τίποτα...
 
Τι να έγινε?
Κόλλησε το μυαλό μου.
 
Προσπαθώ να δω όμορφες εικόνες αλλά δεν βλέπω.
Προσπαθώ να ακούσω μουσικές αλλά δεν ακούω.
Προσπαθώ να δω χρώματα αλλά ένα ασπρόμαυρο τοπίο με κυνηγά.
 
 
Ας το πάρω από την αρχή. Να σκεφτώ πως το έκανα κάποτε.
 
Είχα έναν ήλιο. Ναι. Νάτος εκεί ψηλά. Χμ!! Έχω καιρό να τον κοιτάξω και μου θάμπωσε τα μάτια.
 
Είχα ένα φεγγάρι. Πόσο καιρό έχω να του μιλήσω και να ακούσω τον ασημένιο ήχο του στα φύλλα των δέντρων.
 
Ήταν ένας γαλάζιος ουρανός. Ναι μα τώρα λίγο μουντός φαντάζει και δεν βοηθάει την έμπνευση να έρθει....
Λες να χάθηκε στα μονοπάτια του δάσους. Μπα!! Έχω τόσο καιρό να πατήσω στα πεσμένα φύλλα. Να μυρίσω το βρεγμένο χώμα. Να πιάσω ένα μαγικό βελανίδι.
Τα λουλουδάκια του αγρού δεν μου μιλούν πια γιατί έχω καιρό να τα επισκεφτώ.
 
 
Μα να που αν κλείσω τα μάτια θα αφήσω την ασχήμια που με περιβάλλει.
Ας κλείσω την πόρτα στο άγχος, την ρουτίνα, το καθημερινό τρέξιμο χωρίς λόγο.
Ποια πόρτα όμως?
Τα βλέφαρα μου!!
Και βέβαια!! Να το λοιπόν!! Κλείσε τα βλέφαρα και ψάξε την έμπνευση!!
 
Να κάτι ακούω να έρχεται!! Ένα ποδήλατο που κουδουνίζει στην κατηφόρα!!
Και παιδιά !! Τρέχουν με φόρα να προλάβουν τη ζωή!!
 
Κοιτούν τον ήλιο στα μάτια και δεν θαμπώνονται.
Κοιτούν τον ουρανό και γελούν!! Πετούν ψηλά τον χαρταετό τους και κάνουν ευχές!!
 
Και ναι λοιπόν!! Κρατούν από το χέρι την έμπνευση!!
 
Να την η πονηρή εκεί πήγε και κρύφτηκε μέσα στην παρέα των παιδιών.
 
 
Έλα εδώ μαζί μου!!
Που?
Στη χώρα της φαντασίας!! Στη χώρα των παραμυθιών!!
Χωρίς εσένα είμαι μια Παραμυθού χωρίς έμπνευση!!
Δεν είσαι αφού με βρήκες.
Κλείσε και πάλι τα βλέφαρά σου και μπες στη χώρα των παιδιών.
Στη χώρα των χρωμάτων.
Δεν μου αρέσουν τα ασπρόμαυρα χρώματα, η ρουτίνα, το σκυφτό κεφάλι στην άσφαλτο.
Κοίτα ψηλά!! Φαντάσου!! Δημιούργησε!! Και πάντα θα είμαι εκεί!!

 
@ mare 2013



Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Τα χρώματα του φθινοπώρου.

 
 
 
Μετά από πολύ καιρό κοίταξα γύρω μου.
Είναι πολύ διαφορετικό το "κοιτάζω" από το "βλέπω"
 
'Εχουμε μάθει να "βλέπουμε "αλλά να μην" κοιτάζουμε",
να μην "παρατηρούμε"
να μην "αφουγκραζόμαστε"
το χώρο,
το δρόμο,
τους ανθρώπους....
 
Είδα το φθινόπωρο να με κοιτάζει....
 

 
Συνειδητοποίησα ότι από το καλοκαίρι και μετά,
δεν κοιτούσα ότι ήρθε το φθινόπωρο.
 
Έμεινε το καλοκαίρι γύρω μου και μέσα μου.
Αρνιόμουν το φθινόπωρο.
Ο καιρός ακόμα είναι ηλιόλουστος.
Βρέχει σπάνια.
 
Τα καλοκαιρινά ρούχα υπάρχουν γύρω στο δωμάτιο
και πεισματικά δεν παραχωρούν τη θέση τους στα χειμωνιάτικα.
 

 
Η πόλη δεν βοηθά να δεις τα χρώματα.
 
Έξω η φύση οργιάζει...Ζει!!
 
Κι εγώ μέσα σε γκρι δρόμους και μουντά κτίρια
 
φαντάζομαι τι γίνεται εκεί έξω...
 
τα νερά!
 
τα βουνά!
 
τα δέντρα!
 
τα λουλούδια!
 


Κι αν ρωτάς " γιατί δεν περπατάς;"
 
δεν θα τη λύσεις την απορία σου.
 
Γιατί αν περπατούσα δεν θα καθόμουν να σου λέω για
τα χρώματα του φθινοπώρου...
 
Θα τα είχα κλείσει στη ψυχή μου, στο σώμα μου....
 

 
Η φύση είναι όμως πάντα εδώ!!
 
Ακόμα κι εγώ που ξέχασα το φθινόπωρο.
 
Εκείνο με έκανε να το κοιτάξω κατάματα.
 
Με χτύπησε στον ώμο με το χρωματιστό του φύλλο
 
και μου είπε
" Είμαι εδώ!! Κοίτα με !! Αύριο δεν θα υπάρχω...
 
Σε λίγο θα έρθει ο χειμώνας!!"
 
 


 
@mare 2013

 


Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Το τραγούδι της ευτυχίας!!


                                   
 
 
Με ένα βιβλίο μουσικής και φιλοσοφίας μπορεί κανείς να δημιουργήσει το δικό του τραγούδι.
Το τραγούδι της δικής του ευτυχίας!.
Το τραγούδι της δικής του ζωής!
 
Χρειάζεται νότες!!
Η Sallee Beverly,μουσικός,επιχειρηματίας, συγγραφέας, μας προτείνει μια σειρά από μουσικές νότες που μας δείχνουν δρόμους για νέες συνθέσεις.
 
 
 
Για τη Sallee κάθε νοτα έχει ένα δικό της όνομα που μας κατευθύνει να φτιάξουμε μια μελωδία.
Μιλάμε για τη μελωδία της ζωής μας.
Κάθε νότα τη χρησιμοποιούμε ξανά και ξανά με κάποια άλλη που μας δίνουν το καλύτερο αποτέλεσμα.
Έτσι κερδίζουμε τα κομματάκια από την "πίτα της ζωής μας"
και τα κρατάμε και σε τέτοια ισορροπία που μας συνθέτουν μια αρμονική καθημερινότητα.
 
 
 
Μια ιδέα μας δίνει  η Sallee στο βιβλίο της " Η καλύτερη σας μελωδία" από κει και πέρα στο χέρι μας είναι να φτιάξουμε το δικό μας τραγούδι της ευτυχίας.
 
Γιατί όχι αρχίζοντας από ΤΩΡΑ!!
 
 
 
 
 
 

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Τα κρινάκια της θάλασσας!!


 

 Κάθε Αύγουστο τα κρινάκια της θάλασσας με περίμεναν εκεί.
Πάνω στην χρυσή άμμο υπομονετικά μου έδειχναν μια ιδιαίτερη νότα του καλοκαιριού.
Δεν είχε σημασία σε ποια παραλία βρισκόμουν....
 
 
 
Την πρώτη φορά μικρό κοριτσάκι τα είδα στην αμμουδιά του Καΐάφα.
Ανάμεσα στις αμμοθίνες ξεπετάγονταν γοητευτικά για να μου πουν:
" Καλό καλοκαίρι!!"
 
 
 
 
Μετά οι αμμουδερές παραλίες της Πελοποννήσου γέμιζαν με ευωδιά και όμορφες ζωντανές πινελιές κάτω από τον καυτό ήλιο του Αυγούστου.
 
 
 
 
Το αποκορύφωμα η Ζάκυνθος. Περπατώντας στην παραλία του Λαγανά (όταν η παραλία ήταν παραλία κι όχι αυτοκινητόδρομος από άμμο...)συντρόφευαν τις σκέψεις μου στο πρωινό ξύπνημα και ευώδιαζαν τα όνειρά μου όταν μετρούσα τα αστέρια μυρίζοντας το λεπτό άρωμά τους.
 
 
 
Τα κρινάκια ευγενικά και ταπεινά ομόρφαιναν τη μέρα και την νύχτα μου.
Απορούσα που μέσα σε τόση απεραντοσύνη άμμου άνθιζαν κι έδιναν το μήνυμα ότι παντού υπάρχει ζωή.
 
Παντού ανοίγει σαν κρινάκι η καρδιά και γεμίζει αγνότητα, φως και δημιουργία.
 
Τα κρινάκια που η θάλασσα τρέφει με τον αλμυρό αεράκι και τη δροσιά του κύματός της.
 
 
 
Τα κρινάκια που ένα "κακό" χέρι τα κόβει για να στολίσει για λίγο τη ματαιοδοξία του.
Τα κρινάκια της άμμου που  έχουν ρίζες αιώνιες  θα ξαναβγούν  και πάλι για να θυμίζουν ότι ο Αύγουστος είναι εδώ!! Το καλοκαίρι είναι εδώ!!
Η ζωή είναι εδώ!!
 Υπάρχει παντού!! Πάντα συνεχίζεται!!
Μέσα σε μια μικρή ομορφιά σε μια αμμοθίνη!!
 
 
 
 
mare@ 2013
 


Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

3 Χρόνια!! Πως περάσαν!!



Να Ζήσεις mare
και
Χρόνια Πολλά
 
Να γίνεις μεγάλη
 
να γράφεις πολλά!!
 
Και με παραμύθια
 
και άλλα πολλά
 
να λες τις αλήθειες
 
με λόγια απλά!!
 
mare 2013


Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Μια Καλημέρα με άλλον τρόπο.

 
 
 
 
Περπατώ πρωί αργά και νυσταγμένα.
 
Ποιος θέλει να σηκωθεί να πάει στη δουλειά
 
με τέτοια ζέστη....
 
Σκέφτομαι τις υποχρεώσεις
 
και κουράζομαι από τώρα.
 
Και να που κάτι μπορεί να συμβεί
 
και να δεις τα πάντα με άλλη ματιά.
 

 
Στο στενάκι που κόβω δρόμο για το γραφείο
 
ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο....
 
Δεν ήταν αυτό που μου άλλαξε τη μέρα.
 
 
Στο τζάμι του οδηγού κρεμόταν
 
ένα πλαστικό ποτηράκι με  ένα γεράνι.
 

 
Ένα κόκκινο μικρό γεράνι.
 
 
Να περιμένει με υπομονή
 
να έρθει ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου
 
να το παραλάβει.
 
Μια άλλη μέρα!!
 
Μια Καλημέρα!!
 
Ένας άλλος τρόπος!!
 
 


Με ένα γεράνι από μια γλάστρα
 
κομμένο ή από έναν κήπο "κλεμμένο"
 
για σένα!!
 
 
Μια χειρονομία θετικής ενέργειας!!
 
Μια προσφορά απλή και λιτή!!
 
'Ενα δώρο του πρωινού!!
 
 
Μια αγάπη που βλέπεις αλλά δεν ξέρεις!!
 
Μια αγάπη που ξέρεις αλλά δεν βλέπεις!!
 
Μια αγάπη που ξέρεις και βλέπεις!!
 

 
Μια σκηνή του δρόμου που σου φτιάχνει τη μέρα
 
@ mare 2013
 


 



Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Την ίδια ώρα κάποτε......

 
 
Τώρα μπορώ και κάθομαι...
 
Θυμάμαι...
 
την ίδια ώρα...
 
Την ώρα της χαράς...
 
την ίδια ώρα της λύπης...
 
την ίδια ώρα του φόβου...
 
 
 
Τότε ζούσα...
 
Ζούσα την προσδοκία!
 
Ζούσα την ελπίδα!!
 
Ζούσα για το αύριο!!
 
Ζούσα και φοβόμουν!!
 
Ξύπνια περασμένη ώρα
 
αγωνιούσα πάνω σε μια καρέκλα...
 
Μόνη!!
 
Την ίδια ώρα....
 
 
Τώρα σε μια καρέκλα
 
απλά θυμάμαι!!
 
Την ίδια ώρα...
 

 
Τότε και Τώρα...
 
Πόσα τότε και τώρα θα υπάρξουν...
 
Δεν ξέρω!!
 
Δεν με νοιάζει!!
 
Δεν πρέπει να με νοιάζει!!
 
 
Γιατί αυτή η ώρα
 
κάποτε θα είναι
 
 
"η ίδια ώρα κάποτε"
 
@mare 2013
 
(μετά από 5 χρόνια την ίδια ώρα τότε...)
 


 
 
 


 


Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

5 Ιουνίου : Παγκόσμια Ημέρα για την Προστασία του Περιβάλλοντος!!

 
 
 
 
Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα!!
 
Παρόλο που δεν πιστεύω τις Παγκόσμιες Ημέρες και το έχω ξαναπεί, η Ημέρα για την Προστασία του Περιβάλλοντος σηματοδοτεί για μένα πολλά!!
 
Σαν σήμερα μια κοπελίτσα 20 ετών παίρνει το πτυχίο της με θέμα το περιβάλλον πριν αρκετά χρόνια.
Με χαρά διαπιστώνει ότι η προσπάθεια για μάθηση και δράση αμείβεται.
 
Τότε.
Αρχίζει να εργάζεται σκληρά για όσα έμαθε κι ανακάλυψε για το περιβάλλον.
 
Τα υποστήριζε με πάθος και συνέπεια.
Μιλούσε για το νερό όταν το νερό ήταν ακόμα καθαρό.
Μιλούσε για τη θάλασσα όταν ήταν ακόμα καθαρή.
Μιλούσε για το βουνό όταν είχε ακόμα δέντρα.
Μιλούσε για την ανακύκλωση όταν ακόμα τα πλαστικά δεν μας σκέπαζαν.
Μιλούσε για τα πουλιά όταν πετούσαν ελεύθερα.
Μιλούσε για τα σπάνια θαλάσσια είδη όταν υπήρχαν στις θάλασσές μας.
Μιλούσε...
Μιλούσε...
Μιλούσε...
 
Σήμερα θυμήθηκε ότι αυτό το κάνει για κοντά 20 χρόνια!!
 
Κι όμως κοιτάς από το παράθυρο και βλέπεις το τσιμέντο να σε κλείνει.
Τα σκουπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί.
Ο αέρας σκονισμένος σε πνίγει αντί να σε δροσίζει.
Το νερό έχει μια γεύση περίεργη.
Το βουνό απέναντι έχει χτιστεί.
Όσο για τη θάλασσα αγναντεύει απέραντη, άδεια και μόνη από τη ζωή που την γέμιζε.
 
Κι όλοι μιλάνε....
Μιλάνε...
Μιλάνε...
 
Αλλά δεν δρουν.
Δεν κάνουν τίποτα.
Εκδηλώσεις.
Ντοκιμαντέρ.
 
Σταματήστε!!
 
Κοιτάξτε!!
 
Αφουγκραστείτε!!
 
Κάντε κάτι και σταματήστε να μιλάτε!!
 
Ώρα για πράξη!!
 
Το περιβάλλον δεν είναι θέμα για συζήτηση!!
 
ΕΊΜΑΣΤΕ ΕΜΕΊΣ!!
 
ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΜΑΣ!!
 
@mare 2013
 
    
 
 
 
 


Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Τρέχει ο χρόνος!!






Ο χρόνος είναι ένα περίεργο παιδί.
Τρέχει εδώ και τρέχει εκεί.
Κυνηγάει τη ζωή.
Προσπαθεί να εξελιχθεί.
 
 

Τρέχει πάνω στο ρυάκι.
Τρέχει απαλά στο συννεφάκι.
Τρέχει στης γης τα πέρατα.
Τρέχει και βρίσκει απέραντα.
 
 

Ο χρόνος λέει σήμερα.
Μας δείχνει όλα τα εφήμερα.
Τρέχει πάνω στην πλαγιά.
Μας αγκαλιάζει από παιδιά.
 
 

Δεν ξέρουμε τι θέλει αυτός.
Μας δείχνει που είναι ο εαυτός.
Μας παει κοντά, μας πάει μακριά.
Ακολουθεί με ανθρωπιά.
 
 

Δείχνει στον άνθρωπο ζωή.
Αυτός την ψάχνει σε άλλη γη.
Δείχνει αγάπη, δείχνει φως.
Μα ο άνθρωπος είναι κουτός.
 
 

Τον κυνηγά για να τον βρει.
Εκείνος στέκεται εκεί.
Τον ψάχνει πάντα και παντού.
Εκείνος δεν είναι αλλού.
 
 

Εδώ στο σήμερα μπορείς
Κοίταξε γύρω θα με βρεις
Πιάσε του ήλιου μια αχτίδα
και θα ζεστάνεις την ελπίδα.
 
 

Ελπίδα, φως, είμαι αδελφός
Ο χρόνος φίλος σου πιστός
Μην τρέχεις πίσω μου εσύ.
Χάνεις το φως απ΄τη ζωή.
 

@mare 2013
 

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Το νανούρισμα της μάνας!!






Ποιος δεν θυμάται την αγκαλιά της μαμάς του?
Ποιος τοχάδι και το νανούρισμα που τον κοίμιζε?
 
Όταν αποζητάμε τη μάνα μας,
 
αυτό ακριβώς ζητάμε
 
Μια αγκαλιά
 
και ένα απαλό τραγούδι!!
 
 
"Nάνι το παιδί μου νάνι που δεν ήθελε νερό,
τ' άλογό μας το μεγάλο. Αχ καρδούλα μου ποιος ξέρει
τι να λέει το ποταμάκι στο λιβάδι το χλωρό.

Κι έχει πόδια λαβωμένα, τραχηλιά κρουσταλλιασμένη,
έχει ένα ασημένιο λάζο καρφωμένο μες στα μάτια.
Μόνο μια φορά σαν είδε τ' αντρειωμένα τα βουνά
εχλιμίντρισε κι εχάθη στα νερά τα σκοτεινά.

Αχ πού πήγες άλογό μου που δεν ήθελες να πιεις,
αχ μαράζι μες στο χιόνι. Νάνι το γαρούφαλό μου
που τη γης δάκρυο ποτίζει, τ' άλογό μας το καλό.

Μην έρχεσαι μη μπαίνεις, το παρεθύρι κλείστο
με φυλλωσιές ονείρου, μ' όνειρα φυλλωσιάς.
Κοιμάται το παιδάκι μου, σωπαίνει το μωρό μου.

Αχ πού πήγες άλογό μου που δεν ήθελες να πιεις,
άλογο της χαραυγής."
 
 
 
 
Ας χαιρόμαστε τις μανούλες
 
κι αν τις έχουμε κοντά μας
 
ας τις ευχαριστήσουμε
 
για το απαλό τους χάδι
 
και τον καλό τους λόγο!!
 
Στις μανούλες όλου του κόσμου!!
 
Στη μαμά μου!!
 
mare@

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Παράξενη Πρωτομαγιά!!






ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!
 
 
ΧΡΟΝΙΑ
 
ΠΟΛΛΑ!!

 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!



http://www.youtube.com/v/nAG_gFys4sQ?hl=el_GR&version=3&rel=0"> name="allowFullScreen" value="true"> http://www.youtube.com/v/nAG_gFys4sQ?hl=el_GR&version=3&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="560" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true">

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ημέρα Θεάτρου




"Ο μικρός Πρίγκιπας "
από το
Θέατρο Τέχνης 1996

http://www.youtube.com/v/6qukAdyM2Mc?version=3&hl=el_GR&rel=0"> name="allowFullScreen" value="true"> http://www.youtube.com/v/6qukAdyM2Mc?version=3&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true">

 





Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Το χελιδόνι.




Το χελιδόνι

 Το χελιδόνι είναι το αγαπημένο μου πουλί!!

Μου θυμίζει την ζωή μου.

Μια εδώ μια εκεί!!



Ο μετανάστης που αναγκάζεται να φύγει. Που πάλι γυρίζει!!

Που είναι ξένος εκεί που πάει. Που ξέρει πως θα είναι ξένος κι όταν γυρίσει.
Τον περιμένουν γιατί κουβαλά ένα μήνυμα. Κάτι αλλάζει.




Για άλλους είναι καλό: Η άνοιξη!!

Για άλλους ουδέτερο: επανάληψη! κάθε χρόνο τα ίδια !!

Για άλλους άσχημο!! Ωχ!! Αλλαγή!! Εαρινή κόπωση!!

Το χελιδόνι όμως θέλει δεν θέλει πρέπει να φύγει και να ξανάρθει.




Να αφήσει το σπίτι που έχτισε με κόπο και τέχνη.
Να φτιάξει καινούργιο.
Να γυρίσει και να επισκευάσει το παλιό αν δεν βρέθηκε ένα χέρι να το γκρεμίσει. Και πάλι από την αρχή!!




Το χελιδόνι είναι δίχρωμο. Άσπρο – Μαύρο!! Δεν έχει αποχρώσεις!!
Καθαρά πράγματα!!
Μαύρο, αν λυπάται!!
Άσπρο, αν χαίρεται!!
Μαζί και τα δύο!!




Και λυπάται και χαίρεται!! Άσπρο – Μαύρο !! Η ζωή στην πραγματικότητα. Η ζωή που πετάει!!
Που πάει κι έρχεται. Που χαίρεται και λυπάται!! Που αφήνει και φτιάχνει ξανά!!




Τα αγαπάω τα χελιδόνια!! Μου μοιάζουν!!
Άσπρο -  Μαύρο!!
Χαρά -  Λύπη!!
Εδώ -  Εκεί!!



Η ΆΝΟΙΞΗ !!  Η ΖΩΗ!!