Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

οι γυαλένιες

Η γοργόνα mare mare διάβαζε στο Ημερολόγιο της γιαγιάς της για τα παιχνίδια που έπαιζαν στη δική της ηλικία.

Περίεργο!! Με πόσο απλά πράγματα χαίρονταν τα παιδιά.


Μικρά στρογγυλά χρωματιστά όνειρα.
Κυλούσαν στο πλακόστρωτο και σε παρέσυραν σε κόσμους μαγικούς.
Έβαζαν στο παιχνίδι τη Φαντασία : πώς να παίζεις!!
Ερχόταν κι η Δημιουργικότητα παρέα: εναλλακτικά σενάρια!!
Ο Ανταγωνισμός δεν μπορούσε να λείψει: κοίτα πόσες έχω στο σακούλι μου.
Η Διαφορά των φύλων: άλλες τα αγόρια κι άλλες τα κορίτσια – άλλη χρήση.
Η Ευγενική  Άμυλα :θα κερδίσει ο καλύτερος.
Ο Εγωισμός: εγώ θα είμαι ο καλύτερος.
Η Συντροφικότητα: για να νικήσω και να είμαι ο καλύτερος έχω ανάγκη φίλους.
Η Φιλία: χρόνια μετά θυμόμαστε τη λάμψη των ματιών που τώρα μπορεί να έχουν θολώσει λιγάκι από το χρόνο, από το κλάμα από τη μοναξιά
Η Χαρά, η Εκτόνωση, η Ενέργεια παρεούλα τρελή: γυρίζαμε στο σπίτι γεμάτοι, ευτυχισμένοι.


Τώρα φαίνονται παλιά και «φτωχά» τα πολύτιμα μπαλάκια που κυλούν και σε γεμίζουν χαρά.
Τώρα φαίνονται πιο εύκολα μέσα από ένα κουτί σε ένα δωμάτιο.
Όμως όλη αυτή η παρέα, οι "υπέροχοι προσκεκλημένοι "λείπουν.
Ένας ένας αποχωρεί διακριτικά και μένεις μόνος….
Μόνος και «φτωχός» σε συναισθήματα,όπως το άδειο σακούλι όταν οι γυαλένιες κυλούσαν στο πλακόστρωτο.


Θες να΄σαι το άδειο σακούλι ή η υπέροχη μαγική γυαλένια…

Εσύ αποφασίζεις!!



τζιτζιλόνι --> μπίλια --> γκαζά --> γαλατάς

Τα τζιτζιλόνια -άλλως και τζιτιζιλονάκια- ήταν πολύ μικρά για να' χουν πρακτική αξία στο παιχνίδι - τι βάρος είχαν και τι να χτυπήσεις μ' αυτά και να πάει έστω και μια πιθαμή παραπέρα; Αλλά ήταν πολύ όμορφα, συχνά με φωτεινά νερά μονόχρωμα μέσα στο γυαλί. Είχαν και συναισθηματική αξία και γιατί συνήθως είχαμε λιγότερα από δαύτα και διότι η άγραφη σύμβαση ήταν ότι τα τζιτζιλόνια τα έδινες τελευταία σ' αυτόν που κέρδιζε - έπρεπε, δηλαδή, να' χεις χάσει σχεδόν όλους τους άλλους βόλους σου για να σου πάρουν και τα τζιτζιλονάκια.