Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Η πηγή που στέρεψε….






Μέσα στον Ωκεανό υπάρχουν τέσσερεις πηγές.


Η πηγή της ζωής!!

Η πηγή της γνώσης!!

Η πηγή της χαράς!!

Η πηγή της συγχώρεσης!!

Αυτές οι πηγές υπάρχουν αιώνες για να πηγαίνουν οι άνθρωποι της Ωκεανούπολης να δροσίζονται και να φωτίζονται…

Δεν είναι απλά πηγές.

Είναι το μαγικό νερό για κάθε άνθρωπο.




Στην πηγή της ζωής πίνουν τα μωρά όταν έρχονται στον κόσμο για να έχουν δύναμη και θάρρος.

Και όταν οι μεγάλοι πίνουν από εκεί όλα είναι πιο δυνατά και σίγουρα.
Στην πηγή της γνώσης πηγαίνουν τα παιδιά όταν γίνονται 12 ετών και παίρνουν την σοφία της ζωής μαζί τους στο δρόμο τους.

Κι οι μεγάλοι καταφεύγουν όταν βλέπουν ότι οι λύσεις τους στερεύουν και οι δυνάμεις τους μειώνονται.
Στη πηγή της χαράς πλατσουρίζουν μικροί μεγάλοι και χαίρονται.

Η πηγή δίνει τη δύναμή της σε όλους απλόχερα για να είναι ευχαριστημένοι και γελαστοί.
Στην πηγή της συγχώρεσης πηγαίνουν οι πονεμένοι, οι απαισιόδοξοι, αυτοί που έχασαν το στόχο τους να πιούν και να βρουν πάλι το κουράγιο να συνεχίσουν. Ή εκείνοι που θέλουν να αφήσουν το παρελθόν στο χάος των νερών να φύγει και να αρχίσουν από την αρχή.




Σήμερα με τρόμο χτυπήσαν την πόρτα της Mare οι ιππόκαμποι, οι φρουροί των πηγών και ανακοίνωσαν με γουρλωμένα μάτια ότι η πηγή της συγχώρεσης στέρεψε!!
Είναι τρομερό!!

Τι θα κάνει η Ωκεανούπολη τώρα?

Χωρίς τη μια πηγή χάνεται όλη η μαγεία των νερών.

Χωρίς την συγχώρεση χάνεται όλη η δύναμη της ζωής!!
Η Mare έτρεξε γρήγορα στον Ποσειδώνα και στη θεία Νόα να δώσουν μια σοφή λύση.

«Γρήγορα κάτι πρέπει να κάνουμε!!»
Οι άνθρωποι ήδη έχουν επηρεαστεί.

Φέρονται περίεργα. Εγωιστικά κινούνται στη χώρα και πατούν ο ένας τον άλλον μέσα στη γκρίνια, τη μιζέρια και το χάος.

Μιλούν με πίκρα κι η χαρά μειώνεται παντού.

Τα παιδιά βρίζονται και σπρώχνονται στο παιχνίδι χωρίς να χαίρονται και να γελούν.

Όλοι τα θέλουν όλα για τον εαυτό τους.
Πάμε στην πηγή, είπαν με ένα στόμα.




Η πηγή της συγχώρεσης είχε αρχίσει να στερεύει και λίγες σταγόνες σαν δάκρυα έτρεχαν στα νερά της.

« τι συμβαίνει? Μίλα μας Πηγή!! Ξέρεις πως αν στερέψεις θα ακολουθήσουν κι αδελφές σου κι έτσι η ισορροπία της χώρας θα χαθεί»

Η πηγή δεν απαντούσε κι εξακολουθούσε να στάζει δάκρυα.

Τέλος είπε: « Οι άνθρωποι πια δεν με χρειάζονται!!

Είμαι άχρηστη. Δεν θα λείψω σε κανέναν»

« Μα τι λες τώρα!!»




«Μου το είπαν. Πέτρες πετούσαν στα νερά μου και φώναζαν πως δεν μπορώ να αλλάξω πια τις ζωές τους!! Πως είμαι άχρηστη!!»

Πηγή μου δεν είναι έτσι. Σκέψου πόσους βοήθησες να αλλάξουν τη ζωή τους Σκέψου σε πόσους έδειξες νέους δρόμους.

Σκέψου τα παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα και πίνουν νερό από όλες τις πηγές και σε λίγο αυτή τη μαγεία θα την χάσουν αν στερέψεις.

Το μέλλον της χώρας κρέμεται από σένα.

Άρα είσαι πολύ χρήσιμη.
Πρέπει το νερό σου να σου δώσει και σένα τη χαμένη σου δύναμη.

Τότε όλα τα πλάσματα που ακολούθησαν τη Mare άρχισαν να παίρνουν στις χούφτες τους νερό και να βρέχουν την πηγή!!





Τραγουδούσαν και την ευχαριστούσαν για τα δώρα της.

Μετά από λίγο το νερό άρχισε να τρέχει πάλι καθαρό και γάργαρο.

Οι άνθρωποι το άκουγαν από μακριά και έτρεχαν κοντά του.

Όλοι κατάλαβαν ότι:

« Η δύναμη της συγχώρεσης μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας!!»

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Το σώμα φωνάζει......







Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.


Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,

φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,

φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,

και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,

μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,

μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ,

άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,

αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται...ΕΣΥ!



Κείμενο του Nelson Torres (Dr στη Ψυχιατρική (UCV)
και ειδικός σε ψυχο-νευρo-ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλα.



Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Να ζήσεις Γοργόνα!!




Για όλα φταίνε κάποιοι πριν 2 χρόνια.
Εκεί που είσαι μια "αθώα" κι ανυποψίαστη με την τεχνολογία...σε πιάνουν στο μπιρι μπιρι και να που "τσιμπάς" και το κάνεις...
Είμαι και ελαφρώς επιρεπής.
Άσχετη.Άγχωμένη.Αθώα ...πλην Τίμια, είχατε δεν είχατε με διαβάζετε δύο χρόνια.
Τι καταλάβατε?
Τίποτα...
τι έλεγα κι εγώ η Γοργόνα και δεν το καταλαβαίνετε...Είναι κι αυτό το "γλουπ γλπουπ.." του βυθού.
Η σύνδεση έχει ένα θεματάκι...
Τι να κάνουμε τώρα....
Γενήθηκα.Μεγάλωσα.
Δύο χρονών!! Φτου!!Μη σε ματιάσω έριξες μπόι, λέει η θεία Νόα περνώντας (από πότε είχε να φτύσει...)

Παραμύθια Ιστορίες κι άλλα επίκαιρα. Που τα σκέφτηκα κι εγώ....Έλα μου ντε....
Κι εσείς εκεί....Επίμονοι!! Να με ενισχύεται με τα σχόλιά σας!!

Ε!! τα θέλει...ο οργανισμός σας!!

Να με χαίρεστε λοιπόν!! Να γίνω νταρντανογοργόνα και σάψαλο σαν τη θεία Νόα...

Εντάξει θα το πείτε και το τραγουδάκι!! Αμάν πια!!πείτε το!!


"Να ζήσεις



Γοργόνα

Και χρόνια πολλά

Ιδέες να έχεις

Και

Λόγια καλά.



Η θάλασσα να έχει

Τις σκέψεις πολλές

Να φέρνει στο κόσμο

Γλυκές μουσικές

 


Οι φίλοι να έρχονται

Μες τον ωκεανό

Να λες παραμύθια

Με κάθε καιρό



Κι όταν φοβάσαι

Κι όταν αγαπάς

Ενέργεια να παίρνεις

Κι αυτή να σκορπάς



Παιδάκια μεγάλα

Παιδάκια μικρά

Να ακούν παραμύθια

Να χαίρονται απλά"



 
 

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Ο βασιλιάς και το αλάτι





Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας μεγάλος βασιλιάς που

είχε τρεις γιους και τους αγαπούσε πολύ.



Μια μέρα αποφάσισε να δει πόσο τον αγαπούσαν κι εκείνοι.

Φώναξε λοιπόν τον καθένα και τον ρώτησε πόσο τον αγαπάει.



"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το χρυσάφι και τα κοσμήματα", είπε ο πρώτος γιος και

ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.



"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ τα λεφτά", είπε ο δεύτερος γιος και πάλι ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.



"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το αλάτι", είπε ο τρίτος γιος.

Ο βασιλιάς τότε θύμωσε πολύ και έδιωξε τον τρίτο γιο από το παλάτι.



Εκείνος περιπλανήθηκε σε πόλεις και χωριά, έκανε πολλές δουλειές και κατάφερε με την εξυπνάδα του να γίνει βασιλιάς σε μια άλλη πολιτεία.




 
Τα χρόνια πέρασαν, ο πατέρας του είχε πια γεράσει πολύ και είχε
σχεδόν ξεχάσει τον τρίτο του γιο.
Εκείνος όμως πάντα θυμόταν τον πατέρα του και τον άδικο διωγμό του από το παλάτι, αλλά δεν του κρατούσε κακία. Έτσι, μια μέρα αποφάσισε να κάνει ένα γιορταστικό τραπέζι και κάλεσε σ' αυτό βασιλιάδες από κοντά κι από μακριά.





Ανάμεσά τους ήταν και ο πατέρας του.

Το τραπέζι ήταν πολύ πλούσιο.

Είχε όλων των ειδών τα φαγητά, τα φρούτα και τα γλυκά.

Μόνο που όλα τα φαγητά ήταν ανάλατα.

Έτσι είχε συμφωνήσει ο τρίτος γιος με το μάγειρα.



Όταν όλοι κάθισαν στο γιορτινό τραπέζι, ο βασιλιάς πατέρας του

πήρε το πιρούνι και άρχισε να τρώει.

Με τις πρώτες όμως πιρουνιές παραπονέθηκε ότι το φαγητό

δεν είχε καθόλου αλάτι και σταμάτησε να τρώει.

Καθόταν περίλυπος μπροστά σ' αυτό, το τόσο πλούσιο... με άγευστα φαγητά τραπέζι.



Τότε ο τρίτος του γιος, που στεκόταν δίπλα του, αλλά ο γερο-βασιλιάς δεν είχε αναγνωρίσει, γύρισε και του είπε:

"Πατέρα, όταν πριν από πολλά χρόνια σου είπα ότι σ' αγαπώ όσο το αλάτι, με έδιωξες από το παλάτι σου. Τώρα, γιατί είσαι τόσο λυπημένος επειδή δεν μπορείς να φας το ανάλατο φαγητό σου;".



Ο γερο-βασιλιάς, έκπληκτος, αναγνώρισε το γιο του και κατάλαβε το λάθος του. "Συγνώμη, γιε μου, ήμουν τόσο άδικος μαζί σου..." του είπε.

Τότε ο γιος αγκάλιασε τον πατέρα του
και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...