Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Ο Αδικημένος Σκρούτζ!!



Τον Σκρούτζ τον έχουμε γνωρίσει από το κλασσικό παραμύθι που έγινε ταινία και την βλέπουμε κάθε χρόνο και μας αρέσει.

Τον έχουμε συνδυάσει με  το Μίκυ Μάους που κολυμπούσε στα χρήματα και πάντα έβρισκε τρόπους να κερδίζει κι άλλα.



Τον σκεφτόμαστε φιλάργυρο, μίζερο, πλεονέκτη, εγωιστή.

Χρονιάρες μέρες μήπως και να μπούμε λιγάκι στη θέση του?

Βρέθηκε με μια περιουσία που ποτέ κανείς μας δεν έμαθε πως την απέκτησε….


Μπορεί πριν γίνει ο διάσημος επιχειρηματίας να γυάλιζε παπούτσια ως άλλος Βασιλάκης Καΐλας.
Μήπως ήταν το αγοράκι με τα σπίρτα και εμάς μας μίλησαν για κοριτσάκι….?

Ο πατέρας του μπορεί να ήταν βαρκάρης πριν γίνει εφοπλιστής και να τρώγανε τη γόπα στα τέσσερα.
Άντε και του τη δώσανε την περιουσία.



Ξέρουμε τα όνειρά του ως παιδί.
Μήπως ήθελε να γίνει ζωγράφος? Χορευτής? Ταξιδευτής?

Τον ρώτησε κανείς αν ήθελε να χωθεί σε ένα γραφείο και να κάνει οικονομικές συναλλαγές?
Άσε που πάντα τον ξέρουμε μόνο του.


Δεν ξέρουμε αν είχε φίλους που τους λογόκριναν οι γονείς του και τον άφησαν.
Αν αγάπησε τρελά την κόρη του κηπουρού και την έδιωξαν κακήν κακώς από κοντά του.
Αν ήθελε να ζήσει στο χωριό του και τον κουβάλησαν σηκωτό στην πόλη στο γραφείο.  



Αμ!! Εκείνο το τηλέφωνο που δεν χτυπάει για τίποτα άλλο παρά μόνο για δουλειές…

Τελικά μπορεί να μην φταίει κι αυτός που έγινε έτσι. Τον φτιάξανε…
Ε! άμα σου βγει και το όνομα…. άστα να πάνε…


Μετά του πασάρανε και μερικά ανίψια που δεν τα βλέπουμε να κόβονται και στη δουλειά…Άντε ταΐζε μπάρμπα…και τρώνε και πολύ τα σκασμένα…

Ύστερα δεν σε αφήνουν να αγιάσεις.
Μαζεύει λένε.Ε!! πώς να μην μαζέψει.
Να!! Η Εφορία. Πάρε μια περαίωση να μάθεις να φέρεσαι.
Να και ΦΠΑ!! Καλά για το ΤΕΒΕ δεν το συζητώ….Τη μασελίτσα του πήγε να φτιάξει κι οδοντίατρος ούτε κατά διάνοια…
Καλά οι εργάτες με το ΙΚΑ, τα επιδόματα, τα Δώρα….


Αμ! Να κάνουν και απεργία και να γίνεται χάλια η παραγωγή….Που ακούστηκε Εργοστασιάρχης άνθρωπος να φτιάχνει κονσέρβες…Ε! ποτέ!!

Μετά είναι και η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, οι Επιταγές που τρέχουν….
Ξέρεις εσύ φίλε εργάτη που παίρνεις τα 700 για να τα πάρεις τι ιδρώτα έχει χύσει ο Σκρουτζ?



Και καλά να είσαι και σοσιαλιστής και ως άλλη Βουγιουκλάκη στην «κόρη μου τη σοσιαλίστρια» να πετάς πέτρες στον εργοστασιάρχη, τους άλλους εργοστασιάρχες δεν τους σκέφτεσαι που θα στην πέσουν στο χρηματιστήριο και θα σε κάνουν ρόμπα….
Που πας ρε καρα -Σκρουτζ Χαλάς την πιάτσα!! Δίνεις εσύ, Απεργία οι δικοί μας μετά…Παλιοζωή, παιδάκι μου.



Μοιράζει μετά γαλοπούλες ο Σκρουτζ άντε να κάνουμε γκαλά για το ένα ίδρυμα, για τα νοσοκομεία, για τα γηροκομεία….
Και να τα παιχνίδια και να οι κουραμπιέδες και να οι δίπλες και τα μελομακάρονα.
Άσε εκείνη η εγκαρδιότητα. Φίλα από δω τα κούσαλα με το αλσάιμερ, φίλα από κει τα βρώμικα μυξιάρικα και με χαμόγελο…
Χαιρέτα τους αρρώστους και λούσου με μπενταντίν δύο μέρες μην κολλήσεις και τίποτα…


Και ύστερα φταίει ο Σκρουτζ…Αμ!! Δεν φταίει φίλοι μου!!
Εμείς τον καταντήσαμε έτσι…..
Και τον λέμε ως παράδειγμα προς αποφυγή κι από πάνω.


Είναι το άλλοθί μας.
Γιατί μέσα μας κατά βάθος όλοι κρύβουμε ένα Σκρουτζ, μικρό ή μεγάλο. 







Τον κατηγορούμε. Τον δικαιολογούμε.
Τον προβάλουμε στον κλασσικό Σκρούτζ τις γιορτές γιατί μας βολεύει πολύ.


Και το μοίρασμα, το συναίσθημα, την απλοχεριά τη θυμόμαστε γιορτινές μέρες. Τις υπόλοιπες ο Σκρουτζ μπαίνει στο σκονισμένο του βιβλίο για να βγει και να πετροβοληθεί την επόμενη χρονιά.