Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Κάποτε και τα μικρά ψάρια τρώνε το μεγάλο….!





Στην Ωκεανούπολη η ζωή κυλάει ήσυχα.



Όλοι μοιάζουν ευχαριστημένοι.


Με τα μεγάλα κοχυλένια σπίτια τους.


Τους αυτοκινούμενους ιππόκαμπους.


Τα γλέντια στο μεγάλο παλάτι.


Η θεία Νώα βέβαια το είχε πει (για όσους διαβάζατε τα παραμύθια από την αρχή)


« Θα έρθει μια μέρα που κάτι θα αλλάξει και δεν θα είναι η ροή των νερών…η ίδια»


Η θεία καλή χρυσή αλλά με κάτι τέτοιες δυσνόητες για μας προφητείες έφτασε στο σημείο να μην της πολυδίνουν σημασία.
 



Απόψε όμως παρουσιάστηκε ο «Ξένος» ξαφνικά εκεί που τα χταπόδια έφτιαχναν το Σαββατιάτικο γλέντι….


Επιβλητικός και πάνω στην ασπίδα του, Αυτοκινούμενη δεν ήταν γιατί την κρατούσαν κάτι παράξενα πλάσματα από κάτω και τον φέρνανε.






Ζήτησε να μιλήσει με τον Πατέρα Ποσειδώνα.


Δεν μου φάνηκε και πολύ ευχαριστημένος με όλα αυτά.


Ο «Ξένος» λέει θα μας αναβαθμίσει.


Αναβαθμίσει? Τι είναι αυτό?


Τα θαλάσσια πλάσματα δεν γνωρίζουν και πολύ καλά τις σύνθετες λέξεις και συχνά πυκνά μπερδεύονται…
 
Να είναι κάτι για το καλό μας!!


Για το καλό μας?


Και που το ξέρει αυτός το καλό μας αφού είναι «ξένος»


Χμ!! Κανείς δεν απάντησε στην ερώτηση….


Και σε λίγο ήρθε ο σοφός του, που είχε και μια φάτσα αρπακτική καθώς μετρούσε τα θαλάσσια οικόπεδα, τα κοχύλια, τις πηγές και τα κοράλια…κι ότι έβρισκε μπροστά του.
 Η γυναίκα του ξένου άραξε στην αμμουδιά και ζήτησε να της φέρουν υπέροχη «γοργονάδα» , λικέρ που μόνο εμείς το φτιάχνουμε με μυστική συνταγή.


«Σε λίγο όλα αυτά θα είναι δικά μας», είπε και το χαμόγελό της άστραψε στο λαμπύρισμα του βυθού.

 

Το όλο θέμα συνεχίστηκε για καιρό…


Μετρούσαν. Συζητούσαν. Έτρωγαν. Έπιναν και την Άρτα φοβέριζαν (παλιό γνωμικό)



Οι κάτοικοι της Ωκεανούπολης δεν ήταν πια χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Γκρίζοι, σκυθρωποί και σκυφτοί προχωρούσαν αργά στα βάθη του Ωκεανού, μουρμουρίζοντας ότι κάτι δεν πάει καλά και κάτι πρέπει να γίνει.


Διαμαρτύρονταν που και που μπροστά στο παλάτι του Ποσειδώνα, αλλά κι αυτός ήταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση, ανεξάρτητα αν δεν τους έλεγε τίποτα.




 
Ώσπου πήγαινε όλοι στην Θεία Νώα, αφού θυμήθηκαν τα λόγια που είχε πει.


Η θεία το σκέφτηκε το ξανασκέφτηκε και….


« Τα ψάρια !! τα ψάρια είναι η λύση!!»


Τα ψάρια? Μα τι λέει τώρα, ξεκούτιανε, τα ψάρια έχουν το Νόμο «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό»

 
Ναι αλλά είναι πολλά, μικρά και έχουν τα ίδια συμφέροντα.
Αν πάρουν τους ψαρότοπους τους θα πεθάνουν ή θα πιαστούν στα δίχτυα τους. Γιατί να μην θελήσουν να βοηθήσουν….

Κι έτσι από στόμα σε στόμα και από πλάσμα της θάλασσας έφτασαν τα νέα παντού, σε κάθε ψάρι .


Σούσουρο μεγάλο έγινε ….






Και να πως ο Νόμος, η στάση, η παροιμία, τα στερεότυπα μπορούν κι αλλάζουν…

Τελικά δεν τρώνε πάντα τα μεγάλα ψάρια τα μικρά…