Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Για μια φέτα καρπούζι …..




Το καλοκαίρι το περιμέναμε πως και τι για να γευτούμε διαφορετικά πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.




Το καρπούζι.




 Να κάνει «κρακ» όταν το ανοίγεις και να σε πιάνει μια ακατάσχετη επιθυμία να μην τελειώσει ποτέ…..


Η κόκκινη σάρκα που γέμιζε το στόμα αρώματα….


Και που πάντα συνδυαζόταν με το σκαλάκι στο σπίτι της γιαγιάς ή στο σοκάκι στο νησί ή στην παραλία κάτω από το αλμυρίκι….








Το καρπούζι βέβαια τώρα μπορεί να σου βγει και κολοκύθι ……, στην καλύτερη των περιπτώσεων.


Μπορεί να κάνει «κρακ» ακόμα όταν το ανοίγεις αλλά δεν ξέρεις και τι θα βρεις μέσα…


Το άρωμά του είναι ελαφρώς απροσδιόριστο….










Ε! πως κοπέλα μου από το μποστάνι είναι…


Ποιο μποστάνι, ρε μπάρμπα…


Που η ορμόνη…. με χαιρετάει από το χιλιόμετρο.






 Το χρωματάκι του είναι από χλωμό έως κατάχλομο…


Και δεν με πείθει καθόλου να μην τελειώσει ποτέ….


Άσε που δεν έχω πια πρόχειρο το σκαλάκι της γιαγιάς….να το απολαύσω…





 Όσο για το σοκάκι στο νησί έχουν περάσει τόσοι ,ο ένας πάνω στον άλλον, που να καθίσεις με την φέτα το καρπούζι να απολαύσεις…







 Στην παραλία?


Πλάκα κάνετε….


Πρώτον αν καθίσεις ντάλα ήλιο στην ξαπλώστρα το λιγότερο που θα πάθεις είναι μια ωραιότατη ηλίαση.


Ε! κανένα σμήνος μελισσούλες θα σε κυνηγούν….


Δεύτερον που να βρεις αλμυρίκι….θα αστειεύεσαι φυσικά….







Σπάνιο είδος…όπως η caretta – caretta έτσι ακριβώς


Κι αν το βρεις θα είναι και άλλοι εκατό να το διεκδικούν.


Άστο κάτω αυτό είναι δικό μου….


Γιατί ρε φίλε από τον κήπο σου το΄ φερες


Οπότε όλοι γιούρια από κάτω…



 Τρίτον και καλύτερον πια στις παραλίες που πας καλή μου με το καρπούζι σου….Πάρε καπελάκι…Τσαντάκι με τα τριάντα αντηλιακά…Πετσετούλα “I love summer” …Φραπεδάκι από τον κύριο που θα σου γίνει ταγάρι…. για να πληρώσεις την ξαπλώστρα…. Ε! όχι μαντάμ με το καρπούζι σου να μου χαλάς τη μόστρα της παραλίας μου….






Γιατί έτσι έχει καταντήσει το πράγμα οι παραλίες τους και τα καρπούζια μας δεν ταιριάζουν….



Οπότε δύο πράγματα μπορεί να συμβούν ( και όχι μόνο…)


Ή να μην ξαναφάω το καρπουζάκι μου όπου να΄ναι αλλά κρυφά και με προφυλάξεις…μην με καταδώσουν….


Ή να το φάω όπου θέλω και να φτύσω τα κουκούτσια κι όποιον πετύχω….(που δεν μου το επιτρέπει η ευγενική μου καταγωγή….η τεράστια μόρφωση μου…το πιάνο…τα γαλλικά…κλπ)