Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Το παιχνίδι της χαράς!!



Η Eleanor Porter, πριν πολλά χρόνια, έγραψε μια σειρά από παιδικά βιβλία με μια ηρωίδα που αγαπήθηκε πολύ, την Πολυάννα.




Η Πολυάννα αγαπήθηκε τόσο γιατί ήταν το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
Έπαιζε ως παιδί. Μεγάλωσε με δυσκολίες που όλοι κατά καιρούς έχουμε.
Έγινε σύζυγος με απλό τρόπο, χωρίς τον πρίγκιπα του παραμυθιού. Έγινε μάνα με χαρές και πίκρες.
Πόνεσε. Έκλαψε. Έμαθε. Συνέχισε να ζει, να μαθαίνει η ίδια και τα παιδιά της….

Θα σκέφτεστε που τη θυμήθηκε αυτή τώρα την Πολυάννα της Porter, που σημειωτέων για την εποχή της είχε μεγάλο σουξέ ως ηθικοπλαστικό βιβλίο για παιδιά που ζούσαν σε μια ηθικοπλαστική κοινωνία.

Για όλα φταίει ένα « ξεσκόνισμα»…Ναι! Ναι!
Κυριολεκτικό όμως. Τακτοποιούσα την βιβλιοθήκη μου  και μέσα σε διάφορα «αραχνιασμένα» βιβλία βρήκα την Πολυάννα.

Και σας την παρουσιάζω για ένα και μοναδικό λόγο:

Είχε μια μαγική συνταγή!


«Έπαιζε το παιχνίδι της χαράς!!»
Σε ότι κι αν συνέβαινε καλό, πολύπλοκο αλλά και δύσκολο ή πολλές φορές δυσάρεστο, η Πολυάννα έβγαζε τη συνταγή.

Το παιχνίδι της χαράς!!

Δεν ήταν καθόλου εύκολο παιχνίδι γιατί σας βεβαιώνω αν δεν ξέρεις τους κανόνες, τις αρχές και τα όριά του, αποτυγχάνει εντελώς.



Άσε που δεν είναι καθόλου εύκολο όταν έχει να κάνεις με άλλους ανθρώπους: γονείς με άλλη φιλοσοφία ζωής, παιδιά που δεν έχουν καν φιλοσοφία ζωής απλά ζουν, γείτονες που κι αν έχουν φιλοσοφία ζωής μπορεί να την διεκδικούν κακότροπα κι απόλυτα και πολλούς άλλους που έχεις εξάρτηση οικονομική και κοινωνική που δεν καταλαβαίνουν πάντα και σε κατατάσσουν στις διαφοροποιημένες κατηγορίες.



Ότι κι αν συμβεί λοιπόν, η Πολυάννα βλέπει τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Χαμογελά κι αφοπλίζει το Σύμπαν.
Τραγουδά αντί να κλαίει.
Περπατά αντί να στέκεται.
Προχωρά αντί να γυρίζει πίσω.
Χαίρεται με τα μικρά.
Βγάζει την αισιοδοξία από το  απειροελάχιστο καθημερινό πράγμα.


Ωραία! Και λοιπόν?
Ήταν και μια ηρωϊδα άλλης εποχής θα πείτε δικαίως.

Μιας άλλης εποχής?
Και λοιπόν?
Σε τι διαφέρει η σημερινή εποχή από την τότε?
Πριν πόσα χρόνια?
Και τι σχέση έχει ο χρόνος με τα συναισθήματα μας….
Την καθημερινότητα….
Τους γύρω μας…….
Τον πόνο…..
Την απογοήτευση…..
Τη στέρηση……..
Τον αποχωρισμό…..



Σε όλες της εποχές δεν είναι τα ίδια?
Όπως η χαρά.
Η καλοσύνη.
Η αισιοδοξία.
Η αλληλεγγύη.
Η δημιουργικότητα.



Σήμερα πιστεύετε ότι αν παίξουμε το «παιχνίδι της χαράς» δεν θα πιάσει?

Λέτε?

Γιατί?



Μήπως φοβάστε να διαφοροποιηθείτε από τη μιζέρια?
Μήπως φοβάστε μην σας πουν αφελείς και χαζοχαρούμενους?
Μήπως φοβάστε ότι δεν θα τα καταφέρετε….?

Ναι! ναι! σας βλέπω.(τι γοργόνα θα ήμουν….αν δεν…)



Αυτό είναι λοιπόν φοβόμαστε τη χαρά.
Είναι πιο εύκολη η μιζέρια, η κακομοιριά, η απαισιοδοξία….

Θα σας πω στο αυτί γιατί.

Έτσι μας καλοδέχονται όλοι και μας φροντίζουν, μας βοηθάνε, μας καταλαβαίνουν…γινόμαστε λίγο κακομαθημένα παιδάκια που θέλουν προστασία και τη θέλουν τώρα….

Δεν ακούσατε?

Έτσι μας καλοδέχονται όλοι και μας φροντίζουν, μας βοηθάνε, μας καταλαβαίνουν…γινόμαστε λίγο κακομαθημένα παιδάκια που θέλουν προστασία και τη θέλουν τώρα

Δεν ακούσατε πάλι? Α!α!α! σε ποιον τα λέτε αυτά?

Έτσι μας καλοδέχονται όλοι και μας φροντίζουν, μας βοηθάνε, μας καταλαβαίνουν…γινόμαστε λίγο κακομαθημένα παιδάκια που θέλουν προστασία και τη θέλουν τώρα



Τι φωνάζω δεν είστε «κουφοί»?
Εγώ δεν είμαι πολύ σίγουρη ούτε για τον εαυτό μου.
Εσείς?

Ξέρετε κάτι δεν είναι κακό να προσπαθήσουμε να το παίξουμε το  «παιχνιδάκι της χαράς»

Στην αρχή με το ζόρι….(θα το κάνω….)

Με αποτυχία….(αχ! ρε κοινωνία…ουψ!μου ξέφυγε)

Με λιγότερη χαρά….(ναι…..αλλά….)

Με πείσμα…..(έμαθα αυτό και με κάνει χαρούμενο/η έστω κι αν τώρα με πονάει λίγο…)



Και που ξέρετε μπορεί και η Πολυάννα να είναι δίπλα μας και να μας γελάει.
Και η Porter τελικά να είναι πολύ χαρούμενη που τα βιβλιαράκια της έγιναν best seller.

Εμένα πάντως δεν με πειράζει καθόλου να με λέτε γραφική…

Ή από άλλη εποχή…

Ή «τρελή»….

Ή με το όνομά μου «Γοργόνα Mare»
Έ! Μην ξεχνάτε το παιχνίδι αρχίζει ΤΩΡΑ!!