Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Ο Μάρτης όπου να΄ναι ξημερώνει!!


Η Φύση συνεχίζει την πορεία της!!

Ο Μάρτης όπου να΄ναι ξημερώνει!!

Η Άνοιξη έρχεται !!

Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε
είναι εκεί στον ορίζοντα
μας κοιτά απελπισμένους
και γελά!!



Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ο σπόρος που δεν σπείραμε…


Την δημιουργία την χάσαμε φίλε μου.

Κι η υπομονή την ακολουθεί από πίσω.

Τίποτα δεν μας έμαθε η μάνα – γη

Τίποτα δεν πήραμε στο δισάκι μας μαζί


 

Δεν είδαμε ποτέ τi είχε εκείνο το πουγκί

που μέσα το πετάξαμε στα γρήγορα.

Δεν ήθελες να το ανοίξεις αλλά κι εγώ

Το κοίταζα αδιάφορα.



 
Όταν τον βρήκαμε ήταν αργά….

Έπρεπε να το είχα κάνει εγώ

Όχι σε μένα δόθηκε…

Γελιέσαι….


Δεν ήξερα πώς να το κάνω. Εσύ?

Κάτι είχα δει από τους παλιούς.

Αυτά είναι περασμένα είπα μέσα μου

Και το έκρυψα πιο βαθειά.







 

Κι είναι εδώ. Περίμενε με υπομονή

Χρόνια ολόκληρα περίμενε.

Δυο χέρια με σεβασμό να τον πιάσουν

Να του δώσουν ζωή.






Δυο χέρια που με υπομονή θα σκάψουν το χώμα.

Θα βάλουν με αγάπη το σπόρο και θα τον σκεπάσουν

Με τρυφερότητα και φροντίδα.

Θα του μιλούν με αγάπη.
 





Το νερό θα πέφτει απαλά να δροσίσει το σώμα του.

Ο ήλιος θα ζεσταίνει την ελπίδα.

Η ψυχή θα καρτερεί τη γέννηση.

Προσμονή κι ελπίδα.



 


Κι ύστερα η γέννηση

Ξεκινά μ΄ ένα μίσxο

Ένα τρυφερό φυλλαράκι

Απαλό σαν νεογέννητο βρέφος.


 
 

Είναι εκεί υπάρχει.

Θυμίζει την αρχή.

Η ζωή αρχίζει.

Συνεχίζεται!!

Κι όταν γεμίσει η ζωή το χώμα


Μπορούμε όλοι να ελπίζουμε

Να χαιρόμαστε

 Να γευόμαστε




Να είμαστε υπερήφανοι που σπείραμε

Που δουλέψαμε που φροντίσαμε


Που είμαστε εκεί.

Που ζούμε…







Γιατί δεν το κάναμε?

Γιατί την θάψαμε την ελπίδα?

Γιατί δεν ζούμε?

Μήπως είναι η ώρα?









Ο σπόρος είναι εδώ, περιμένει!!






























Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

το παράπονο μιας σφεντόνας!!


Έπαιρνες το ξύλο
με το σουγιαδάκι σου
το σκάλιζες
και
να μαι!!

Αποκτούσα από το τίποτα
ζωή!!



Οι αγώνες σου με τους άλλους
ήταν και δικοί μου αγώνες.
Χτυπούσες τα τενεκεδάκια
και χαιρόσουν
που ήσουν πάντα πρώτος
στο σημάδι




Ο στόχος σου ήταν να είσαι πάντα καλός!!
Πάντα πρώτος!!
Βοηθούσες και τους άλλους.
Εκείνους τους πιτσιρικάδες που δεν φτάναν
να ρίξουν τα κορόμηλα από το δέντρο της αλάνας.
Ήσουν ο Ήρωας τους!!



Τα χρόνια περνούν γρήγορα.
Κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή
και διαβάζεις.
Με θυμήθηκες
Αναμνήσεις...
Ο μικρός Ήρωας ξύπνησε.
Με βρήκες στο κουτί
με τους παιδικούς θησαυρούς.
Δεν έχεις πια "τενεκεδάκια"
να στοχεύσεις.
Η αλάνα έγινε πολυκατοικία.
Οι πιτσιρικάδες πια σε βλέπουν πολύ μεγάλο
και οι στόχοι τους είναι ηλεκτρονικοί.
Δεν με χρειάζονται πια.
Πατούν ένα κουμπί και κατεβάζουν ότι θέλουν.
ΕΣΥ?

................................................


Δεν έχεις κάτι να παλέψεις....
Δεν διεκδικείς............
Έχασες το στόχο........
Έχασες το μικρό Ήρωα??

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Φεβρουάριος!! ένας παράξενος...μήνας!!

Στα λατινικά η λέξη Φεβρουάριος προέρχεται από το ρήμα «εξαγνίζω» (februum) λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού (Februa ή Februatio) που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα. Στην Ελλάδα έχει πάρει και διάφορες άλλες ονομασίες σχετικές με τη μικρή του διάρκεια: Μικρός, Κουτσός, Φλιάρης και Γκουζούκης. Το Φλεβάρης προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές, ενώ η γιορτή του Αγίου Τρύφωνα την 1η του μήνα του έδωσε και το όνομα «Αϊ-Τρύφωνας».





Η προσθήκη μιας επί πλέον ημέρας των δίσεκτων ετών ξεκίνησε το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια. Ο Σωσιγένης, βασισμένος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχου (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».






Η παρανόηση του λαού ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» («κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα και μήνες οργισμένοι» όπως λέει το δημοτικό τραγούδι) ίσως να προέρχεται από τη λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και της ορθογραφίας του πρώτου συνθετικού της λέξης «δίσεκτο». Δηλαδή αντί του σωστού «δις» (που σημαίνει δύο φορές) να εννοείται λανθασμένα το αχώριστο προθεματικό μόριο «δυς» που έχει την έννοια της δυστυχίας, «της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος». Αρχικά, πάντως, ο Φεβρουάριος είχε 29 ημέρες στα κοινά και 30 ημέρες στα δίσεκτα έτη, το 4 π.Χ. όμως ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος που αφαίρεσε μία ημέρα, την οποία πρόσθεσε στο μήνα Αύγουστο που έφερε το όνομά του.


(http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1)




Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.


Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
 Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
 Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
 Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.


Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει.

Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.

Φλεβάρης ,κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.

Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.

Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.

Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς,


Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.

Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.

Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ’ αντί.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει


μ’ αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει