Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Όταν μου έδωσες ζωή!!




Ήσουν νέα κι άπειρη. Δεν ήξερες την ύπαρξή μου.



Δεν ήξερες αν ήμουν κορίτσι ή αγόρι.


Δεν ήξερες αν θα σου μοιάζω ή όχι.


Ωστόσο με περίμενες.




Με υπομονή με φρόντιζες και μου τραγουδούσες για να΄ μαι χαρούμενη.


Έφτιαχνες τα ρουχαλάκια μου και κεντούσες τα σεντονάκια με δαντέλα της αγάπης και της αφοσίωσης.


Κι όταν ήρθε η ώρα να με δεις, πόνεσες, κουράστηκες αλλά δεν δείλιασες.


Αγωνίστηκες πολύ γιατί ήμουν τζαναμπέτικο παιδί και δεν έλεγα να βγω. Λες να περνούσα καλύτερα μέσα στο σάκο το μαγικό σου?





Όταν βγήκα στο φως με κοιτούσες με λαχτάρα!!


Με καλωσόριζες με μάτια φωτεινά και υγρά από τη χαρά!!


Η αγκαλιά σου μύριζε αγάπη και προστασία.


Θυμάμαι πόσο υπέροχα αισθανόμουν εκεί.

 

Δεν σε πείραζε που δεν είχες βοήθεια από κανένα.


Μόνο το χέρι του μπαμπά θυμάμαι, τεράστιο τότε, να μας αγκαλιάζει και τις δυο.






Μου έμαθες πολύ χρήσιμα πράγματα.


Να γελώ!!


Να περπατώ!!


Να χορεύω!!


Να τραγουδώ!!

Γίναμε παρεάκι. Στην αρχή με είχες πάνω σου, μετά δίπλα σου.


Με μάλωνες στις αταξίες κι ύστερα με αγκάλιαζες.


Ήσουν εκεί στους πόνους μου.


Ήσουν εκεί στα επιτεύγματά μου.


Δίπλα. Κολώνα και οδηγός μου.






Και ήρθε η ώρα να σε αμφισβητήσω.


Σου γκρίνιαζα για τη γκρίνια.


Σου φώναζα για να είναι πιο δυνατή η φωνή μου.


Με κοιτούσες και έλεγες « δεν έχεις καταλάβει ακόμα»


Και είχες δίκιο.


Τίποτα δεν είχα καταλάβει.


Μόλις κοτόπουλο βγήκα από το αυγό και σήκωσα κεφάλι.


Γελούσες με τις επαναστάσεις μου.


Διασκέδαζες με τις απόψεις μου.


Πάντα γνώριζες.





 
Κι όταν κατάλαβα ή έτσι νόμιζα, μου είπες την κλασσική μανουλίσια ατάκα « στα έλεγα εγώ..»


Τα έλεγες και δεν σε άκουγα πάντα.






Όταν έπιασα πάτο από τις απογοητεύσεις μου, δεν γέλασες καθόλου.


Ήσουν εκεί.


Με κοιτούσες και έλεγες « έτσι είναι η ζωή!»






Τώρα πια μεγαλώσαμε όλοι.


Μιλάμε ως ενήλικες, μεγάλοι και σοφοί…


Τώρα λες «δεν με έχεις πια ανάγκη…»





Απατάσε!!


Πάντα σε έχω ανάγκη.


Η ανάσα, η παρουσία σου, το χαμόγελό σου πάντα με βοηθά.


Όταν πήγα να σε χάσω τρελάθηκα.


Και τότε εσύ με βοήθησες να το ξεπεράσω.


Αντί να σε στηρίζω με στήριξες!!






Σου λέω κάθε μέρα διάφορες ανοησίες.

Ένα κράτα στην καρδιά σου.

Σ΄αγαπώ!!

Είσαι η μάνα μου!!

Σ΄αγαπώ γιατί με γέννησες!

Σ΄αγαπώ γιατί με έμαθες!!

Σ΄αγαπώ γιατί με στηρίζεις!!

Σ΄αγαπώ γιατί σ΄αγαπώ μανούλα μου γλυκιά!!