Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Το κλειδί




Η γοργόνα κρατούσε το σεντούκι με μεγάλη προσοχή!!
Πόσο όμορφο φαινόταν!!
Έλαμπαν τα δεσίματα του ξύλου και η κλειδαριά την προκαλούσε να την ανοίξει.
Σκαλιστά σύμβολα: ο Ήλιος, το Φεγγάρι, το Αστέρι, η Πυξίδα και ανάμεσα τους το όνομα: «mare mare», χρυσαφένια γράμματα σε πρασινογάλαζο φόντο.
«Είναι για μένα»,σκέφτηκε.
Με το μαντήλι της το σκούπισε απαλά κι όλα φωτίστηκαν.
«Πρέπει να το ανοίξω»

«Να το ανοίξω…Τώρα!!»

«Ίσως σε λίγο….»

«Μπορεί μετά…»

Ξαφνικά ένα συναίσθημα, που ως τότε δεν το είχε, εμφανίστηκε.

Πρέπει – Δεν πρέπει.
Μπορώ – Δεν μπορώ.
Θέλω – Δεν θέλω.

Ο Φόβος.

Πήρε το σεντούκι και το έκρυψε γρήγορα στο δωμάτιο της ανάμεσα στα μεταξωτά μαντήλια της γιαγιάς. Πάντα εκεί έκρυβε τους θησαυρούς της. Η γιαγιά το ήξερε αλλά ποτέ δεν είπε κάτι. Άλλωστε δεν της χάριζε τα μαντήλια της τυχαία….

Σκεφτόταν πολύ. Γρήγορα. Ξανάφερνε πίσω την εικόνα όταν βρήκε το σεντούκι…Γιατί τώρα? Γιατί εκεί?

Κουράστηκε πολύ κι αποκοιμήθηκε.

Στην Ωκεανούπολη τα πλάσματα ξύπνησαν ….

Άνοιξε τα μάτια και είπε:

«Το κλειδί!! Δεν έχω το κλειδί»

4 σχόλια:

Φώτης είπε...

Μμμμ...Εξαιρετικά ενδιαφέρον!...
Ο Φόβος...

Αυτά τα "πρέπει", τα "θέλω" και τα "μπορώ", που μας μπερδεύουν και δυσκολεύουν τις αποφάσεις μας!

Είμαι περίεργος να μάθω πού το πας...
Άραγε, πού να είναι το κλειδί;...
Θα το βρει η "Mare mare";...

Κάτι μου λέει πως κρύβονται συμβολισμοί ανάμεσα στις λέξεις σου, γοργονίτσα μου...

Πολλά καπετανίσια φιλιά...

η Γοργονα mare mare είπε...

η mare mare ανακάλυψε ένα συναίσθημα που το κουβαλάμε όλοι και το αναγνωρίζουμε όταν κάτι αλλάζει τη ροή των πραγμάτων και της καθημερινότητας.Του βυθού την ασφάλεια, που μας προστατεύουν τα κοχυλια μας, μέρη γνώστά.Όταν αλλάζουμε δύο πράγματα ενεργοποιούνται ο φόβος κι η αναζήτηση.
έχει βοήθειες....Δεν θα τις μάθεις πρώτος πονηρέ... καπετάνιε!!Μην εκμεταλλεύσαι την αδυναμία που σου έχω!!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Γοργόνα μου,
το ΄βράδυ θα ντύσω με μουσικές την Ωκεανούπολη.
Η ομορφότερη θα είναι δικηά σου.
Καλημέρα ομορφοκόριτσο!

η Γοργονα mare mare είπε...

Αρχοντά μου θα σε ακούσει με ανυπομονησία όλη η χώρα μου.
Η μουσική σου θα φωτίζει το βυθό και τις καρδιές μας.
Είναι τιμή μου να χω τη σκέψη και την ομορφότερη μουσική σου

Σε περιμένουμε!!