Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Το ημερολόγιο!!

Ο Σεπτέμβρης είναι μήνας του ξεκαθαρίσματος.
Καθάρισμα στα πατάρια, στα ντουλάπια, στα συρτάρια.
Παλιά ανακαινίζανε τα σπίτια, τα βάφανε, τα ασβέστωναν…
Προετοιμασία για το χειμώνα….

Καθώς έκανα κάτι παρόμοιο, το βρήκα….

Το ημερολόγιο!!

Ήταν συνήθεια παιδική να κρατάμε ημερολόγιο.
Κάποιες φορές και να το ανταλλάσσουμε μεταξύ μας.
Να γράφουν οι φίλοι, κυρίως τα κορίτσια, πιο σπάνια τα αγόρια                       (το θεωρούσαν κοριτσίστικο συνήθειο).

Το ημερολόγιο γεμάτο ευχές, γεμάτο όνειρα, σκέψεις για το σήμερα και το αύριο.


«σήμερα ο Αλέξης με κοίταξε όλο γλύκα.
Δεν έφυγε από τους φίλους του αλλά τον είδα που μιλούσε σιγανά με τον κολλητό του. Τι να σκέφτεται άραγε?....»

Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα.
Κρυμμένα ενθυμήματα που κιτρίνισαν με την πάροδο του χρόνου αλλά ακόμα συγκινούν τη σκέψη και την καρδιά.

Ένα πέταλο από το πρώτο λουλούδι που δόθηκε ως παντοτινή αγάπη….



Μια φωτογραφία της παρέας.
Πως είμαστε έτσι? Με τα σπυράκια μας. Με τις φόρμες. Με τα τζιν καμπάνα που ξεσκονίζαμε τα πεζοδρόμια.

Τώρα βλέπω την Ελένη με δυο παιδιά θεόχοντρη και ευτυχισμένη? Ήθελε να γίνει αεροσυνοδός για να πετά στα σύννεφα. Η ωραία της παρέας!
Α! κι ο Βασίλης, έγινε  παιδίατρος, πάντα αγαπούσε τα παιδιά και τους αδύναμους ανθρώπους….

Να κι η Εύα το πειραχτήρι της τάξης, έλεγε ότι θα γίνει συγγραφέας…Τώρα είναι σε μια εταιρεία στέλεχος με ταγιεράκι και γόβα στιλέτο με ένα κινητό στο χέρι. Μεταξύ μας πάντα μιλούσε πολύ…


Η Χρύσα τραγουδούσε στη χορωδία.
«Στη  Mare αφιερώνω το στιχάκι μου με αγάπη»
Έγινε δασκάλα και φτιάχνει δικές της χορωδίες παιδιών.

Μμ!! να κι ο Ηλίας, το ζιζάνιο. Το «κακό» παιδί ….
Από γράμματα κλάματα έλεγε ο δάσκαλος αλλά αυτός δεν το έβαλε κάτω και τώρα έφτιαξε δική του επιχείρηση…
Δάσκαλε μάλλον έπεσες κομματάκι έξω στις προβλέψεις σου.

Καρδούλες κι αυτοκόλλητα!!


Σκέψεις και όνειρα!

Το κρατώ κι ένα δάκρυ είναι έτοιμο να κυλήσει…
Δεν είναι δάκρυ λύπης όμως.


Χαίρομαι που το κρατώ και που θυμάμαι….
Το έχω σε τεύχη μέσα σε χρωματιστό κουτί και είναι ο θησαυρός μου.
Τώρα γράφω με άλλους τρόπους τις σκέψεις μου αλλά
να σας πω ένα μυστικό δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θεραπευτικό είναι το Ημερολόγιο.

Μήπως να το αρχίζαμε πάλι?


4 σχόλια:

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Εχω κι εγω τετοια φυλαγμενα.....

η Γοργονα mare mare είπε...

Ρίκη μου κι εγώ το ίδιο.
Άσε φοβερά.Τι σκέφτόμασταν!! Τι ονειρευόμασταν!!
Υπέροχα χρόνια!!
σε φιλώ

Savvina είπε...

Ημερολόγιο σαν παιδί δεν είχα.
Μόνο λευκώματα έφτιαχνα τότε.
Έχω φτιάξει αρκετά και όλα είναι φυλαγμένα σε μια κούτα.
Και καμιά φορά τους ρίχνω μια ματιά και θυμάμαι εκείνα τα ξέχνιαστα χρόνια.
Τι όμορφα που ήταν!!!
Να είσαι καλά Γοργόνα.
Πολλά φιλιά.

η Γοργονα mare mare είπε...

Σαββίνα μου

άσε κι εγώ ως συλλεκτικό ον έχω κρατήσει και λευκώματα και μικροδωράκια παιδικά κι πολύ συλλογή... αφού σκεφτόμουν να τα πετάξω αλλά το μετάνοιωσα αμέσως...

Φιλάκια πολλά
Σας έχω επιθυμήσει όλους !!