Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Πώς να μην αγαπάς την Κυριακή?


Πάντα οι Κυριακές ήταν οι αγαπημένες μου μέρες.
Το ήσυχο πρωινό ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι.



Ο καφές που μοσχοβολούσε περισσότερο από τις άλλες μέρες γιατί ήταν αργός, μυρωδάτος, απολαυστικός.
Οι μουτζούρες από τις εφημερίδες που ποτέ δεν διαβάζονταν ολόκληρες αλλά πάντα κατάκλυζαν το σαλόνι, το ντεκόρ της Κυριακής.



Το φαγητό που μύριζε ολόκληρο το σπίτι.
Όταν ζούσε η γιαγιά κι ο παππούς είχε πάντα μια μεγάλη χορταστική βόλτα στο κτήμα με ιστορίες που επαναλαμβάνονταν αλλά ποτέ δεν γίνονταν βαρετές.
Τώρα που ταξιδεύουν στην Συννεφοχώρα λέμε τις ιστορίες κάθε φορά που πηγαίνουμε στο κτήμα.
Το μεσημεριανό τραπέζι που είναι μες τη ζωντάνια και τη φασαρία να πούμε όλα τα νέα που τις καθημερινές δεν προλαβαίνουμε.



Εάν ο καιρός το επιτρέπει μπορεί να έχει μικρές αποδράσεις στις γύρω περιοχές της πόλης.
Καφές μεσημεριανός με τους φίλους.


Παιχνίδια και κουβεντούλα σε σπίτια τα βράδια.
Σινεμά.


Χουζούρι και χαλάρωση.
Ότι δεν κάνουμε κάθε μέρα κλείνονται σε μία.

Το κακό είναι ότι τελειώνει γρήγορα.



Το καλό ότι περιμένουμε με αγωνία να έρθει η επόμενη.
Ας φορτίσουμε τις μπαταρίες μας λοιπόν….


Να έχετε μια υπέροχη γεμάτη και ζεστή Κυριακή!!
Αρχή μια αξέχαστης εβδομάδας ως την επόμενη….!!





4 σχόλια:

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

τι όμορφη η Κυριακή Μαράκι μου!!Και όταν είναι και γεμάτη ήλιο εε;
Ετσι ακριβώς όπως μας την έδωσες!!
ΦΙΛΊ!!

Margo είπε...

Εμένα με αγχώνει όταν περάσει το μεσημέρι..πάντα!
Το πρωινό όμως είναι υπέροχο.
Καλή βδομάδα Μαρία μου

η Γοργονα mare mare είπε...

Μαρμελαδίτσα μου γλυκιά, καλή εβδομάδα!
Πράγματι όταν είναι γεμάτη είναι υπέροχη!!
Έρχεται βέβαια κι η Δευτέρα και μας προσγειώνει αλλά τι να κάνουμε μια καλή πτήση χρειάζεται και μια προσγείωση...

Φιλάκια

η Γοργονα mare mare είπε...

Μαράκι μου, Καλή εβδομάδα!!
τα απογεύματα της Κυριακής και μένα με άγχωναν από παιδί γιατί είχα πάντα υψηλό το συναίσθημα της ευθύνης ότι πρέπει να είμαι καλή σε ό,τι κι αν έκανα(σχολείο...,δουλειά...)
Τώρα προσπαθώ να μην το βλέπω έτσι και να βλέπω την κάθε μέρα ''κομματιαστά'' όσο γίνεται...για να αντέχω.

Φιλάκια πολλά