Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Τα κουκούλια που ανοίγουμε….

Είμαστε σαν τις πεταλούδες. 


Γεννηθήκαμε μέσα σε κουκούλια.


Και μάλιστα όχι σε ένα και μοναδικό….


Γεννηθήκαμε σε ένα μικρό κουκούλι που μετά από 9 μήνες προστασίας βγήκαμε και ανακαλύψαμε έναν κόσμο χρωματιστό και όμορφο.
Όλοι μας φρόντιζαν και μας πρόσεχαν.
Πιστέψαμε ότι αυτός είναι ο κόσμος μας και τον ανακαλύψαμε…


Κι όμως όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε λίγο πιο πέρα από το χέρι που μας κράτησε είδαμε πως σχίσαμε ένα μεγαλύτερο κουκούλι κι ότι πιο κει υπάρχει άλλος κόσμος.
Χαρήκαμε για την ανακάλυψη.



Μας φόβισε λιγάκι γιατί αυτό το κουκούλι είχε κι άλλες υποχρεώσεις.
Υπήρχαν κι άλλα πράγματα κι άτομα να εξερευνήσουμε.
Δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι. Αυτός είναι ό κόσμος σκεφτήκαμε.
Κι όμως  ήρθε η ώρα να σχίσουμε και αυτό το κουκούλι και να βγούμε μόνοι πια και να παλέψουμε.
Μόρφωση. Δουλειά. Σχέσεις. Επιβίωση.
Αυτός είναι ο κόσμος σκεφτήκαμε.



Ως που ήρθαν συναισθήματα διάφορα. Μια στιγμή ευτυχία και χαρά και μια άλλη πίκρα, θυμός και μοναξιά.
Αυτός δεν θέλουμε να είναι ο κόσμος….
Μήπως να ξαναμπούμε στο προηγούμενο κουκούλι?

Αυτό δεν γίνεται. Κάθε κουκούλι που σχίζεται δεν γίνεται να ξαναμπείς. Κάποιοι θέλουν να μείνουν εκεί που ήταν. Οι ψυχολόγοι το λένε παλιμπαιδισμός. Οι γιατροί καθήλωση σε προηγούμενο αναπτυξιακό στάδιο. Οι κοινωνιολόγοι, κοινωνικές νόρμες. Οι θεολόγοι θρησκευτική πίστη.



Εγώ το λέω ανάγκη να μπαίνουμε και να βγαίνουμε από τα προηγούμενα κουκούλια μας να διορθώνουμε και να προχωρούμε.
Αλλά πάντα δεν γίνεται.
Είναι μη αναστρέψιμη διαδικασία.
Και πότε τελειώνει αυτό? Ρωτάμε όλοι με αγωνία, με περιέργεια, με ανυπομονησία.
Δεν ξέρουμε.
Δεν ξέρω.
Αν δούμε την ψυχή μας να γίνεται πεταλούδα και να φεύγει ελεύθερα μακριά πιθανά και να το έχουμε πετύχει.



Είμαστε στα κουκούλια μας. Αν φτάσουμε να τα αγαπήσουμε μπορεί να μην μας στενεύουν, να μην μας πληγώνουν, να μην μας απογοητεύουν. Αν όχι, θα μένουμε εκεί μέχρι να δούμε τη ζωή να μας δίνει το εργαλείο να σχίσουμε το επόμενο κουκούλι.
Ο χρόνος δεν σταματά ποτέ.  
Τα κουκούλια υπάρχουν και πρέπει να τα ανοίγουμε……..
   


6 σχόλια:

Φώτης είπε...

Αυτό το συναίσθημα το έχω νιώσει κι εγώ κάποιες φορές...

Να θέλω να επιστρέψω πίσω στην ασφάλεια μιας κατάστασης λιγότερο απαιτητικής, όπου δε θα χρειάζεται να προσπαθώ πολύ, να αγχώνομαι, να πονώ ή να απολογούμαι για τις επιλογές μου...Σ' ένα κουκούλι, όπου δε θα χρειάζεται καν να κάνω επιλογές και να αναλαμβάνω ευθύνες...

Πόσο δίκιο έχεις, γοργονίτσα μου...
Τα κουκούλια σχίζονται κι εμείς μεταμορφωνόμαστε αναπόφευκτα κι αυτή η διαδικασία, όσο επίπονη κι αν είναι, είναι ο μόνος δρόμος για να πορευτούμε, να κατανοήσουμε, να προσαρμοστούμε και τελικά, να απολαύσουμε τη μαγεία αυτής της παράξενης ζωής!...

Για το θέμα της μεταμόρφωσης, δες και μια παλαιότερη δική μου ανάρτηση:
http://internalpaths.blogspot.com/2010/01/blog-post_11.html

(Η Φιλαρέτη θα χαρεί πολύ μ' αυτή την ανάρτηση!...;-))

Margo είπε...

Προσωπικά δε θα ήθελα να γυρίσω πίσω σε κανένα κουκούλι από αυτά που πέρασα.. χμμ δε μου ξέρω αν είναι καλό αυτό γιατί δεν γίνονται έτσι διορθώσεις που θα βοηθήσουν να πάω στα επόμενα..

Πολύ παραστατικό το παράδειγμά σου με το κουκούλι γοργονίτσα μου

Καλή βδομάδα σας εύχομαι και φιλιά πολλά:)

η Γοργονα mare mare είπε...

Καπετάν Φώτη,
τα κουκούλια μας τα κουβαλάμε και επιστρέφουμε στην ασφάλειά τους όταν εκεί υπάρχει καταφύγιο αλλιώς μας βασανίζουν και πρέπει να τα πετάμε....
Δύσκολο μεν, απαραίτητο δε...

Εγώ το παλεύω ....ακόμα.
(Ναι. η πεταλούδα θα βρεί το στοιχείο της....)

Φιλάκια

η Γοργονα mare mare είπε...

Μαράκι μου σε ευχαριστώ!!

Καλό είναι που δεν γυρίζεις πίσω.Πιθανόν να έχεις βρει το μαγικό γιατρικό για τα προηγούμενα ΄΄κουκούλια΄΄ σου και να μην χρειάζονται διορθώσεις.
Αυτό λέγεται ωριμότητα.Εγώ μάλλον παλλινδρομώ και βγάζω την ανωριμότητά μου εδώ κι εκεί στα δύσκολα

Καλή εβδομάδα και σε σένα

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Καλημέρα Γοργόνα!
Μεταμόρφωση αέναη, επώδυνη αλλά επιθυμητή...
ταξίδι και προορισμός μαζι.
πολυ όμορφη ανάρτηση
και πολυ διαφορετικός ο τροπος που έγραψες σημερα...
μεταμορφωνεσαι κι εσυ Γοργόνα μου...
καλημερα
καλη εβδομαδα
κι ένα σωρό ευχές στελνω
να σου ερθουν σαν δωρα
απο εκει που δεν το περιμενεις.
φιλιαμ πολλά

η Γοργονα mare mare είπε...

καλησπέρα Πεταλούδα μου!!

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου.
Μου έχει έρθει άλλο γος ...οίστρος!!

Είναι κι άτιμες οι εκλείψεις πάνω από το κεφαλάκι μου, η Νέα Σελήνη,κλπ...

Σε φιλώ και πάω να χουχουλιάσω στο κουκούλι μου....

Φιλάκια πολλά!