Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Το τρενάκι που έτρεχε στα σύννεφα!!




Η Mare καθόταν με τη Leila μπροστά στο παράθυρο και κοιτούσαν τα σύννεφα στην Ωκεανούπολη.
«με τι μοιάζει αυτό Leila
«με αρκουδάκι»
«κι εκείνο εκεί κάτω?»
«με πουλί!!»


Κράτησε αρκετά το παιχνίδι ώσπου η μικρούλα βαρέθηκε.
«Mare θέλω να μου πεις παραμύθι» είπε αποφασιστικά και το προσωπάκι δεν έδειχνε να το συζητά.

Ωραία, λοιπόν, ας πούμε το παραμύθι για το τρενάκι.

Το τρενάκι μας δεν είναι οποιοδήποτε τρενάκι.
Είναι κόκκινο και λαμπερό. Μιλάει. Πηδάει. Τρέχει.
Και το πιο σπουδαίο το τρενάκι μας ονειρεύεται.

Δεν ονειρεύεται απλά πράγματα όπως όλα τα υπέροχα τρενάκια.

Το δικό μας θέλει να πετάξει.
Του αρέσει που τρέχει στα λιβάδια. 



Που μπορεί και διασχίζει τα χωριά και τις πόλεις. Χαίρεται που φεύγει μακριά.
Αλλά ο καημός του είναι να πετάξει.
Όλα τα καθωσπρέπει τρενάκια του λένε πως αυτό δεν γίνεται γιατί σ΄όλο τον κόσμο τα τρενάκια δεν πετούν.


Αυτό όμως δεν ακούει τίποτε.
«να δείτε που μια μέρα το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα: θα πετάξω!!»

Ο καιρός περνούσε και αυτό δεν γινόταν.
Το τρενάκι μας άρχισε να απογοητεύεται.
Κατσουφιασμένο καθόταν δίπλα στο μικρό ρυάκι που καθρέπτιζε τα μεγάλα μελαγχολικά του μάτια.

Ξάφνου άκουσε: Ει!! Τι τρέχει φίλε?

Ωχ!! ποιος μου μιλά δεν βλέπω κανέναν γύρω μου.

Ε! κοίτα ψηλά, λοιπόν!
Τι κάθεσαι και κλαις μόνος σου?

Μα!! από που έρχεται η φωνή…..

Βρε φίλε! μ΄ αρέσει που θες και να πετάξεις….
Πράγματι αλλά εσύ που το ξέρεις?

Αφού δεν κάνεις έτσι το χοντρό σου κεφάλι να με δεις ποιος σου φταίει…..


Ουάου!! Ένα σύννεφο που μιλάει….

Φυσικά και μιλάω, αφού γυρνάω όλο τον κόσμο να μην μαθαίνω και τίποτα….

Ωραία και τώρα τι θες? Ξέρεις το όνειρό μου….Και λοιπόν…

Τι και λοιπόν ρε φίλε….

Τα όνειρά μας ποτέ δεν γίνονται πραγματικότητα αν δεν τα κυνηγάμε!!

Δηλαδή τι θες να πεις?

Θέλω να πω ότι το όνειρό σου το λες από δω κι από κει….
Το σκέφτεσαι…..
Στενοχωριέσαι για αυτό….
Κι ύστερα τίποτα….


Τι τίποτα?
Τίποτα! Δεν κάνεις τίποτα!!
Ε! πως θες να γίνει?





Και δηλαδή εσύ που είσαι κοσμογυρισμένος τι θα έκανες?

Το θέμα φίλε μου δεν είναι Τι θέλω εγώ να κάνω για το όνειρό σου.
Το θέμα είναι Τι θες εσύ να κάνεις.

Μα ήδη το ξέρεις να πετάξω.
Δεν ξέρω το πώς…..

Χα!χα! ωραίος είσαι…

Καλά με κοροϊδεύεις κι από πάνω γιατί εσύ μπορείς να κάνεις αυτό που θέλω….



Δεν σε κοροϊδεύω απλά διασκεδάζω που ενώ μπορείς να το κάνεις δεν προσπαθείς καθόλου.

Σκέψου πως ήδη μαζί μου εδώ ψηλά!!
Σκέψου πως γλιστράς στα σύννεφα!!
Σκέψου πως βλέπεις τα πάντα από ψηλά!!

Και δηλαδή έτσι θα πετάξω….

Δεν ξέρω για δοκίμασε!!

Το τρενάκι προσπαθεί να σκεφτεί αλλά τίποτε δεν γίνεται….
Βλέπεις δεν γίνεται σου λέω….

Φυσικά δεν γίνεται αφού σκέφτεσαι ότι θες και δεν μπορείς…
Δεν το πιστεύεις το όνειρό σου.
Δεν πιστεύεις στον εαυτό σου.
Προσπάθησε ξανά!!


Το τρενάκι αφέθηκε πάλι στη σκέψη του.
Κάτι άρχισε να αισθάνεται.
Μμμ! Ναι! Ναι! Σαν να μην πατούσε στη γη…
Μπα!! Ιδέα του θα είναι….
Για να ανοίξει τα μάτια του.
Μα φυσικά είναι κανα δυο μέτρα  από τη γη.

Ωχ!! λειτουργεί…και μόλις το λέει πέφτει…
Είπα κι εγώ ότι λειτουργεί…

Πάλι τα ίδια ? τι είπαμε?
ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ!
Στην πρώτη φορά θα δυσκολευτείς λίγο να ελέγχεις το ύψος μετά δεν είναι τίποτα….


Το τρενάκι μας ξαναπροσπάθησε!!

Σιγά σιγά ανέβηκε ψηλά και πιο ψηλά και λίγο ακόμη και….

Να σαι!! λοιπόν!! Καλωσόρισες στα σύννεφα τρενάκι !!

Πετάω!! Πετάω!!
Πάμε λοιπόν…
Το τρενάκι ανέβαινε, κατέβαινε, σκουντουφλούσε…,δεν τον ένοιαζε τίποτα γιατί ΠΕΤΟΥΣΕ!!
Γλίστραγε στα σύννεφα και χαιρετούσε τους φίλους του που δεν το πίστευαν.
Έτρεχε και φώναζε:

Κυνήγησε το όνειρό σου!!
Προσπάθησε!!
Μπορείς!!

4 σχόλια:

Margo είπε...

Υπέροχος τρόπος για να στείλεις το μήνυμα της πίστης στον εαυτό.
Και φυσικά ένα αξιολάτρευτο παραμύθι που θα του άξιζε μία όμορφη εικονογράφηση:)
Καλό ξημέρωμα γοργόνα μου

η Γοργονα mare mare είπε...

Καλημέρα Μαρία μου,
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Ελπίζω να έχουμε πάντα πίστη στις δυνάμεις μας.

Φιλάκια πολλά

Κρυμμένος Μονόκερως είπε...

γραφεισ πολυ ωραια..
καλωσ σε βρηκα γοργονααα..^^

η Γοργονα mare mare είπε...

Μονοκεράκι μου

χαίρομαι που σου αρέσουν τα "παραμύθια" μου.

Καλωσόρισες στην Ωκεανούπολη!!

Ελπίζω να τα λέμε συχνά!!