Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Ο Μύθος της πόλης που την κατατρέχει……..




Ήρθε ο Μάρτης κι εγώ δεν μπόρεσα να ευχηθώ στην άνοιξη.


Καλό μήνα !!
Άνοιξη!
Μου τη θυμίζει το Μαρτάκι στο χέρι. 



Κόκκινη κι άσπρη κλωστή στριμένη  βραχιολάκι που θυμίζει το πάθος της άνοιξης (κόκκινο) και την αγνότητα το φως της φύσης (άσπρο).
Πολλοί λένε ότι είναι το αίμα και το φως του Ιησού πριν το Πάσχα γι΄αυτό και το φοράει κανείς ως τότε στο χέρι του.
Άνοιξη δεν κατάλαβα πάντως γιατί ρίχνει καρεκλοπόδαρα.
Επίσης είναι κι όλη αυτή η ατμόσφαιρα προσποιητής χαράς στην πόλη που με εκνευρίζει.



Δεν ξέρω αν είναι που μας κατατρέχει αυτή η φήμη της Αποκριάς ή ο εκφυλισμός της.
Όταν πρωτόρθα στην Πάτρα, η χαρά μου ήταν μεγάλη για δυο λόγους
Ο ένας ήταν που γύρισα πίσω σαν τον μετανάστη στην πόλη του
Ο άλλος που αυτή η πόλη ήταν γεμάτη χαρά.

Ο πρώτος λόγος μου απομυθοποιήθηκε γρήγορα. «Ξένη αλλού, Ξένη κι εδώ» δεν ήταν εύκολο να ενσωματωθώ σε ρυθμούς και συνήθειες που δεν γνώρισα από παιδί.

Ο άλλος λόγος ήταν αυτός που με βοήθησε να μείνω και να γνωρίσω την πόλη μου.



Η χαρά να κινείσαι γρήγορα.
Η χαρά να βλέπεις θάλασσα.
Η χαρά να γλεντάς με το τίποτα.
Η χαρά να φεύγεις και να πηγαίνει σε όμορφα κοντινά μέρη.

Τώρα θα μου πείτε « μήπως γοργόνα μου το απομυθοποίησες κι αυτό και τώρα μας λες μύθους αποκριάτικα….?»



Εγώ φίλοι μου έζησα την καλή πλευρά της χαράς.
Τη χαρά χωρίς ανταποδοτικότητα.
Τη χαρά χωρίς χρήμα και σπατάλη.
Τη χαρά με κέφι και δημιουργία.
Τη χαρά με φαντασία.
Τη χαρά του μοιράζομαι και περνάμε όλοι φανταστικά.



Τώρα η χαρά έχει την τιμή της και βρίσκεται πίσω από ακριβά μαγαζιά, κοστούμια, στημένες καταστάσεις.
Τώρα η χαρά δεν έχει κέφι, απλά δείχνει να έχει. Πιστέψτε με έχει τεράστια διαφορά.
Η χαρά δεν έχει φαντασία και δημιουργικότητα, λέει όμως ότι έχει γιατί η φήμη της θα χαθεί.



Τελικά την πόλη αυτή την κατατρέχει ο Μύθος της.
Κι είναι μια κατάρα που την αναγκάζει να δρα και να φαίνεται όπως οι άλλοι νομίζουν ότι είναι.
Κι αυτό την κάνει ψεύτικη.
Δεν είναι έτσι η Πόλη αυτή.



Έχει ακόμα στενά δρομάκια που περιμένουν να τα περπατήσουμε.
Έχει κάστρα που θέλουν να τα εξερευνήσουμε.
Έχει γιορτές που περιμένουν να τις γιορτάσουμε.
Έχει κρυμμένη την χαρά και περιμένει…….



Όπως η Πατρινέλλα που ξεκολλούσε από το κάστρο και γύριζε την πόλη μηνώντας τα καλά και τα κακά μελλούμενα.

Ελάτε στην πόλη για να ζήσετε το Μύθο….




Ψάξτε όμως για την φωτεινή πλευρά της χαράς!!



4 σχόλια:

Margo είπε...

Έτσι γίνεται πάντα. Ένας τόπος όταν φημίζεται για κάτι προσπαθεί να δικαιολογεί αυτή τη φήμη, βάζοντας στην άκρη πολλά άλλα που τον χαρακτηρίζουν, συνήθως πιο ουσιαστικά και πιο γνήσια. Αν μάλιστα η φήμη αποφέρει και κέρδη τότε έχει χάσει το παιχνίδι της δική του αληθινής ταυτότητας που παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει πίσω από τα φώτα.
Και ο δικός μου τόπος Μαρία μου από το ίδιο πάσχει..

Καλά να περάσετε το τριήμερο.. αετό θα πετάξετε;)

η Γοργονα mare mare είπε...

Margo μου
το ξέρω ότι το ζεις και εσύ στο νησί σου.
Έχω διαβάσει ένα βιβλίο του Ζάχου Χαντζηφωτίου πως ήταν η Μύκονος πριν πλακώσουν οι επώνυμοι και την καταλάβουν οι Ούνοι το καλοκαίρι.
Ελπίζω να περάσετε καλά κι εσείς.
Εγώ φέτος είμαι με ίωση και δεν έχω καταλάβει ούτε απόκριες ούτε καρναβάλια. Τώρα ως τον αετό θα δείξει.....Καιρού θέλοντος και χλαπάτσας επιτρέποντος....

Φιλάκια (κι από μακριά μην σε κολλήσω!!)

Καλές απόκριες!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Καλές απόκριες γοργονίτσα!!
φαντάζομαι ..βούλιαξε η πάτρα εε;
Τα κούλουμα κουκουλώσου και με τον Φωτάκι σου..ΨΗΛΑ τον αετό σας!!
ΦΙΛΙΑΑ!!

η Γοργονα mare mare είπε...

Ευχαριστώ Μαρμελαδίτσα μου.

Βούλιαξε... από τα νερά της βροχής!!

Κόσμος δεν ήταν όπως άλλες χρονιές απλά η αυθεντικότητα χάνεται....

Φιλάκια πολλά