Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Ο ταξιδιώτης με την κόκκινη βαλίτσα




Ήρθε ο Αύγουστος!! Είναι η ώρα πια να την κατεβάσει από το πατάρι.



Είναι κόκκινη. Πάνω της έχει αυτοκόλλητες ταμπελίτσες από διάφορα μέρη.






Η κόκκινη είναι εκείνη που παίρνει συνήθως στα νησιά.


Του φτιάχνει το κέφι.


Άσε που χωράει τα απαραίτητα και δεν χρειάζεται να κουβαλάει στα σοκάκια.







Το βασικό πλεονέκτημα όταν την πήρε ήταν που μπορούσε να την γεμίζει με χάρτες κι αναμνήσεις.


Και το χρώμα που ερχόταν και έδενε με το γαλάζιο του ουρανού, το μπλε της θάλασσας και το άσπρο των σπιτιών.






 Το πρώτο της ταξίδι ήταν σε ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου.


Περπάτησε μαζί της στα σοκάκια μέχρι να βρει το δωματιάκι που έβλεπε στη θάλασσα.







Φεύγοντας είχε γεμίσει με Κοχύλια κι όνειρα που κρατούσαν την μυρωδιά της θάλασσας όλο το χειμώνα.






Έπειτα γέμιζε με χαρές από τις φωτογραφίες με τοπία και ανθρώπους.


Όσο τα αυτοκόλλητα πάνω της αυξάνονταν τόσο ο χάρτης γινόταν γνώριμος και τα νησάκια δικά του.







Οι άνθρωποι σε κάθε τόπο του δείχναν την φιλοξενία τους με ένα κέρασμα τοπικό και οι φίλοι του ταξιδιού αυξάνονταν.


Οι κάρτες στις γιορτές πολλαπλασιάζονταν και οι φωνές από όλο το Αιγαίο αντάμωναν σε κάθε ευκαιρία.







Ανοίγει τη βαλίτσα κι ακούει τους ήχους από το πανηγύρι με βιολιά, λαγούτα και λύρες.







 Μυρίζει το ούζο με το λιαστό χταποδάκι.












Το καφεδάκι στην πλατεία του χωριού με το γλυκό του κουταλιού.






Ο ήχος της θάλασσας που σπάει στο βράχο.







Κι το μελτέμι που σου παίρνει τα μυαλά και την πετσέτα από τα βότσαλα.


Που θα πάει φέτος?


Έχει σημασία?


Η κόκκινη βαλίτσα πάντα οδηγεί τα βήματα του.






Είναι σίγουρο πως κάπου εκεί στην κουκίδα του χάρτη θα βρει πάλι αυτό που ονειρεύεται όλο το χρόνο.


Την ελευθερία και την ανεμελιά που δεν είχε.





Αυτή κουβαλάει υπομονετικά η κόκκινη βαλίτσα το καλοκαίρι.


Και για να το κάνει περιμένει υπομονετικά να βγει από το σκοτεινό πατάρι στο φως του καλοκαιριού.







Κι αν δεν γεμίσει και μια χρονιά δεν την πειράζει…θα βρει τρόπο να πει τόσες ιστορίες όσες κι οι σβησμένες κουκιδίτσες του χάρτη….


Υπάρχουν άλλωστε τόσες που περιμένουν να ταξιδευτούν και να σβηστούν…..


 










5 σχόλια:

Φώτης είπε...

Βαλίτσα κόκκινη εγώ δεν έχω στο πατάρι,
μαύρη στο χρώμα έχω την και πλούσια στη χάρη!

Εμένα η βαλίτσα μου μαύρο το χρώμα έχει,
τσ' ανεμελιάς και τση χαράς τα θαύματα κατέχει!

Κι ίντα με νοιάζει, δηλαδή, το χρώμα της βαλίτσας;
Στην αγκαλιά να κρύβομαι μ' αρκεί τση...Γοργονίτσας!

η Γοργονα mare mare είπε...

Κι αν η βαλίτσα σου κόκκινη
δεν είναι στο πατάρι
τα όνειρά σου μάτια μου
έχουν δική τους χάρη!!

Κοχύλια κι ενθυμήματα
ανθρώπινες ελπίδες
και όλο τον κόσμο θα γυρνάς
ψάχνοντας για πατρίδες!!

Μες του πελάου τα βαθιά
νερά και μαγεμένα
όνειρά και ελπίδες μου
θα φέρνουνε εσένα!!

delta είπε...

Ρίχτε μες τη βαλίτσα σας
Κάνα πουλοβεράκι
Στης Σαμαρίνας τα βουνά
Ψυχρό είν’ τ’ αεράκι

Μα αν έχεις θέρμη στην καρδιά
το κρύο δε σε νοιάζει
όταν αγγίζονται οι ψυχές
η πλάση αναστενάζει

(βρε τι πάθαμε Ξανθιώτες και Πατρινοί να συνεννοούμαστε με μαντινάδες...

Καλά ο καπετάνιος έχει πάθει ολοκληρωτική μετάλλαξη σε Κρητικό!)

η Γοργονα mare mare είπε...

Νονέ τόχουμε υπόψιν μας
για το πουλοβεράκι
εκεί ψηλά εφύσηξε
υπέροχο αεράκι!!

Όσο και να θερμαίνονται
οι ελεύθερες καρδιές μας
τα παϊδάκια μας κοιτούν
για τις προμήθειές μας!!

Ο καπετάνιος έδωσε
όλες τις οδηγίες
από άκρη σε άκρη έστειλε
πολλές πληροφορίες...

Όσο για μένανε Νονέ
που είμαι της αλμύρας
ακούω βουνά και γίνεται
εδώ της κακομοίρας...

Γι΄αυτό φροντίστε όλοι σας
να με απασχολείται
γιατί από την γκρίνια μου
θα τρέξτε να κρυφτείτε!!

(...Είναι κολλητική ασθένεια
η ωραία μαντινάδα
κι όταν θα συναντιώμαστε
θα κάνουμε καντάδα...)

Φιλάκια

Φώτης είπε...

Εσύ για πλάκα λέγεις το, μα ανε μου τη βαρέσει,
τσι κρητικές μαχαίρες μου θα τσι ζωστώ στη μέση...

Και θα φορώ στην κεφαλή κεφαλομάντιλό μου
κι ούτε που με πολυκρατεί το κουζουλό μυαλό μου!

Άλλωστε, σύντεκνε, θα δεις τα γένεια που 'χω αφήσει
κι ακούω εντός μου να ξυπνά η κρητική μου φύση!

Θα πάω να γένω Κρητικός, στον Ψηλορείτη απάνω
και από "Ρούμπος" τ' όνομα..."Ρουμπάκης" θα το κάνω!