Αισθάνομαι αδύναμη!!
Αισθάνομαι αδύναμη σήμερα να σου πω πόσο λυπάμαι που έχασες κάτι από σένα.
Αισθάνομαι αδύναμη μπροστά στο θάνατο.
Αισθάνομαι τον πόνο σου αλλά αισθάνομαι αδύναμη να σε βοηθήσω.
Αισθάνομαι το δάκρυ σου αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να στο σκουπίσω.
Αισθάνομαι ότι είμαι εκεί αλλά μπορεί και να μην είμαι.
Θέλω να σε αγκαλιάσω και να σε παρηγορήσω αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.
Θέλω να σου πω πως πονώ μαζί σου αλλά τα λόγια δεν βγαίνουν.
Θέλω να ξέρεις ότι είμαι εκεί κι ας μην είμαι.
Θέλω να πάρω τη λύπη αλλά δεν μπορώ.
Αισθάνομαι αδύναμη.
Ίσως δεν έχεις ανάγκη εμένα όσο θες την αγκαλιά του γονιού σου.
Ίσως θες την τρυφερή αγκαλιά της μητέρας σου. Σκέψου ότι ακόμα δεν μπορεί να σε αγκαλιάσει.
Ίσως θα ήθελες το δυνατό χέρι του πατέρα σου. Όμως είναι η ώρα να φύγει. Πρέπει να τον κάνει. άστον να φύγει.
Ίσως να συναντηθείς με όλα αυτά ξανά κάποτε.
Αισθάνομαι αδύναμη να αλλάξω τα πράγματα.
Αισθάνομαι αδύναμη από φόβο.
Αισθάνομαι αδύναμη από λύπη.
Όμως ένα ξέρω: Είμαι μαζί σου !!
@mare 2015
1 σχόλιο:
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος...
Θρηνούμε για τον άνθρωπο που χάνουμε προσωρινά και τον κλαίμε, γιατί είναι βαθιά ανθρώπινο, γιατί τον αγαπούσαμε και τον είχαμε συνηθίσει ως κομμάτι του εαυτού μας και ως αγαπημένη παρουσία στη ζωή μας...
Όμως όσοι πιστεύουμε αληθινά στην Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού γνωρίζουμε πως ο θάνατος δεν υπάρχει πια, νικήθηκε και ταπεινώθηκε, γνωρίζουμε πως η απώλεια της εγκόσμιας ζωής δε σημαίνει το τέλος και την ανυπαρξία, αλλά μια μετάβαση, ένα πέρασμα, εκεί που θα ξανασυναντήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, εκεί που θα αναστηθούν τα σώματα (γιατί οι ψυχές είναι αθάνατες και δε φθείρονται), εκεί που θα βιώσουμε την αιώνια ένωση με τον Θεό και Πατέρα μας...
«Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ, ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Κατά Ιωάννην.11,26)
Δημοσίευση σχολίου