Τα καλοκαιρινά μεσημέρια της καρδιάς μας!!

Τα καλοκαιρινά μεσημέρια!!

 

 

 

Μέσα στις ζεστές μέρες που διανύουμε έρχονται μνήμες από παλιά...

Τα μεσημέρια στο πατρικό του πατέρα μου.

Με τις μουριές να φυλλώνουν την αυλή.

Δίπλα η κληματαριά να έχει σταφύλια περιμένοντας όπου νά΄ναι να τα δώσει για χρυσό μοσχάτο κρασί.

Πιο δίπλα το περιβόλι με κάθε είδους κηπευτικά.

Η μυρωδιά της ντομάτας ακόμα έρχεται στη μύτη μου.
Θυμάμαι τη γιαγιά αυτές τις μέρες να περιμένει να περάσει ο δεκαπενταύγουστος για να στίψει τις ντομάτες και να φτιάξει ντοματοχυμό για όλο το χειμώνα.

Εκείνο που έρχεται πρώτα από όλα είναι η κούνια κάτω από τις μουριές που κάθε μεσημέρι κουνούσε τα παιδικά μας όνειρα.

Τότε δεν είχαν μεγάλες φιλοδοξίες.
Ήταν απλά. Λιτά.
Η χαρά που μαζευόμαστε όλα τα ξαδέλφια το καλοκαίρι ενώ το χειμώνα σκορπούσαμε σαν τα αποδημητικά πουλιά.

Τις βουτιές που κρατούσαμε την μεγαλύτερη ανάσα μας.

Τα παγωτά χωνάκι που κολλούσαν στα δάκτυλα και δεν φοβόμαστε να τα γλύψουμε

Τα παιδικά μας μεσημέρια, με μουσική από τα τζιτζίκια και τα  Μίκυ μάους στα χέρια.

Και πολλά γέλια όταν οι πατεράδες ροχάλιζαν στο κατώι ενώ οι μαμάδες κουτσομπόλευαν στον ίσκιο.

Κάθε φορά που ξαπλώνω τα καλοκαιρινά μεσημέρια κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω στο τότε και δεν θα το πιστέψετε τα ανοίγω και κρατώ το Μίκυ μάους χαμογελώντας στο καυτό ήλιο!!


                                                               @mare mare 2016