Η Σφεντόνα
Μετά από πολύ καιρό( σχεδόν 9 μήνες) αποφάσισα να γράψω. Πραγματικά όλο αυτό τον καιρό δεν ήξερα τι να γράψω. Πολλά γύριζαν στο μυαλό στην καρδιά. Πολλές σκέψεις. Πολλά συναισθήματα. Και πάνω από όλα πολλά γεγονότα.
Καθόλου ευχάριστα. Δεν μπορώ με όλα αυτά να δώσω παραμύθια στα παιδιά.
Παραμύθια που ζεσταίνουν την καρδιά αλλά αποκοιμίζουν το μυαλό.
Δεν μιλούσα λοιπόν.
Η σιωπή είναι πιο τίμια από τα κούφια λόγια.
Ξαφνικά βρήκα ένα διχαλωτό ξύλο στην παραλία. Λες και κάποιος μου το έβαλε εκεί για να θυμηθώ.
Να θυμηθώ ότι υπήρχαν ξένοιαστα χρόνια που ένα ξύλο γινόταν παιχνίδι.
Παιχνίδι που το παιδικό χέρι το δημιουργούσε ενώ η φαντασία του το μεταμόρφωνε σε ένα κόσμο που μπορούσαν να γίνουν τα πάντα.
Να γίνει χαρά, άσκηση, άθλημα, μάθημα, ανταγωνισμός, συνεύρεση, συζήτηση και στόχος.
Κάπου έχω την εντύπωση χάθηκε ο στόχος. Χάθηκε η φαντασία. Χάθηκε το όραμα.
Είπα κι εγώ να φτιάξω το ξύλο σφεντόνα για να δοκιμάσω τη φαντασία μου. Να ασκήσω το μυαλό μου. Να βρω το στόχο μου.
Δεν είναι κι εύκολο όταν δεν είσαι παιδί. Δεν είναι εύκολο όταν γίνονται τόσο δυσάρεστα πράγματα. Σκέφτηκα πως τα παιδιά που έπαιζαν με σφεντόνες και τενεκεδάκια κάποτε, ζούσαν τη φτώχεια και τον πόλεμο. Άρα εγώ που δεν είμαι παιδάκι δεν έχω δικαίωμα να κλαίγομαι για γεγονότα που δεν περιέχουν θάνατο.
Κι αν περιέχουν καταστροφή μήπως μια σφεντόνα θα μου είναι πιο χρήσιμη να πετύχω πετρωμένες καρδιές, σκουργιασμένα μυαλά και κοιμισμένες συνειδήσεις!!
Κάθισα και την έφτιαξα την σφεντόνα. Δεν είναι τόσο επιτυχημένη όσο αν την έφτιαχνε ένα έμπειρο παιδί αλλά κι εγώ η μεγάλη πήρα ένα μάθημα.
Τώρα μένει να βρω το πως να τη χρησιμοποιήσω.....
Σίγουρα η βοήθεια ενός παιδικού μυαλού όλο καθαρότητα και φαντασία θα μου είναι πολύτιμη.
Μα κι εσύ μπορεί να ξέρεις.....
Μίλησέ μου!!
Μπορεί ο στόχος να γίνει κοινός!!
@2018 γοργόνα mare mare
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου