Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

«το χαμένο μας παιδί!»

Πόσο εύκολο είναι να χάσει κανείς το παιδάκι που έχει μέσα του?

Αυτή η ερώτηση γυρίζει στο μυαλό μου σήμερα από το πρωί καθώς είδα σκηνές από τη δουλειά  στο σπίτι κι από το σπίτι στη δουλειά.
Άρχισαν τα σχολεία και νυσταγμένα ματάκια πήγαιναν τραβολογώντας οι μαμάδες και πιο σπάνια οι μπαμπάδες στον αγιασμό.



Μεγαλύτερα παιδιά βαρυγκωμώντας σέρνονταν με ένα βουνό βιβλία στα χέρια και σιγομουρμουρίζοντας «τι θα τα κάνω όλα αυτά και φέτος?»
Κάποιοι έτρεχαν να πάρουν προμήθειες χαρτικών στα βιβλιοπωλεία και συγκρίνανε τιμές με την περσινή χρονιά και κατηγορούσαν το κράτος πως μας κατάντησε.
Η αρχή μιας σχολικής χρονιάς…..
Η αρχή ενός μαρτυρίου?
Καμία έμπνευση και χαρά.


Τα νέα από το καλοκαίρι σε ποιόν να τα πεις αφού ήδη τα είχαν ανταλλάξει με μηνύματα, ηλεκτρονικά και δεν έχει κανένα νόημα.

Όταν το σχολίασα κάπου με κοίταξαν με μισό μάτι και το βλέμμα έλεγε 
«ή πολύ ρομαντική είσαι κυρά μου ή έχεις ξεφύγει…Που ζεις?»
Λες να έχουν δίκιο κι εγώ να είμαι στην Ωκεανούπολη και να έχω χάσει επεισόδια ?
Το καλύτερο είναι το σχόλιο για τη «χώρα» μου….
«Μου τη δίνουν αυτοί που μιλούν για παιδιά…
Μου τη δίνουν αυτοί που συζητούν για παιδιά ενώ οι ίδιοι δεν έχουν άρα δεν ξέρουν…»

Δεν χρειάζεται να ξέρεις για να μιλήσεις για τα παιδιά αγαπητοί μου φίλοι.
Τα παιδιά τα κρύβουμε μέσα μας.
Το άσχημο είναι ότι τα κρύβουμε τόσο καλά τόσο που τα χάνουμε….
Το « χαμένο» μας παιδάκι είναι κάπου εκεί και περιμένει.

Λίγη σημασία θέλει.
Λίγη χαρά.
Ένα χαμόγελο.
Μια ζεστή αγκαλιά…
Τα παιδιά είναι παιδιά όλων μας!!

Κι αν κάποιοι δεν έχουν, νομίζουν ότι δεν έχουν την ευθύνη όλων των παιδιών.
Κι αν κάποιοι έχουν, νομίζουν πως ξέρουν τις ανάγκες τους και κάνουν το χρέος τους.
Το χρέος το έχουμε όλοι.
Κι αν τα παιδιά σήμερα σηκώθηκαν βαρυγκωμώντας να κάνουν μια αρχή δεν φταίνε αυτά ΕΜΕΙΣ φταίμε που τα έχουμε ξε-χάσει.
Δεν τους δίνουμε κίνητρα.
Δεν τους χαρίζουμε όνειρα.
Τους κρύβουμε τη ζωή!!
Τα κάναμε «εργάτες κακής ποιότητας»
Εμείς χάσαμε τα κίνητρα, τα όνειρα και τη ζωή και  τα παιδιά μας ακολουθούν πιστά κουτάβια.

Μην απορούμε για αυτά που βλέπουμε κι ακούμε από τα παιδιά.
Είναι τα χαμένα παιδιά που κρύβουμε μέσα μας τόσο βαθειά που τα ξε-χάσαμε!!!

8 σχόλια:

Savvina είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση Γοργόνα.
Όσο άγχος και τρέξιμο έχουμε καθημερινά, θα πρέπει να μην ξεχνάμε το παιδί που κρύβετε μέσα μας.
Θέλει να ελευθερωθεί και δεν το αφήνουμε.
Κακώς.
Έτσι και τα παιδιά μας το σχολείο δεν θα το βλέπουν σαν δουλειά και αγκαρεία.
Να είσαι καλά κοριτσάκι.
Καλή εβδομάδα να έχεις.
Καλή σχολική χρονιά και υπομονή να έχεις.
Πολλά φιλιά.

Καλυψώ είπε...

σε οσους μενουν ακομα παιδια
και εχτες και σημερα
ειδα στα προσωπα τους..αυτο ακριβως
πηγαινοντας τα παιδια μου στο σχολειο

την χαρα και την εξαψη..

χωρις κομπιουτερακι
και αχ βαχ
αλλα με ενα χαμογελο
και ενα γελιο γαργαρο
σαν καθαρο νερο Πηγης..

http://www.youtube.com/watch?v=LLOXlhdxDMc

Καλυψώ είπε...

φιλιααααααα!!

η Γοργονα mare mare είπε...

Σαββίνα μου ευχαριστώ για τις ευχές.
Να ζήσετε ευτυχισμένοι με τον Τάσο σου και να φροντίζετε τα μικρά παιδάκια μέσα σας όπως ήδη κάνετε.
Σας αγαπώ πολύ!!
Φιλάκια

η Γοργονα mare mare είπε...

Καλυψώ μου,
Καλή σχολική χρονιά για τα παιδιά σου.
Με χαρά και δημιουργικότητα!!
Εύχομαι όλα τα παιδάκια μικρά και μεγάλα να τη ζήσουν πραγματικά ευχάριστα!!
Πολλά φιλάκια!!!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε, γιατι χαθηκες;

η Γοργονα mare mare είπε...

Ρίκη μου,
χαθήκαμε πράγματι.
Απότομα μπήκαμε σε ρυθμούς στη δουλειά και δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε.
Καταφύγιο οι ομορφες στιγμές που περάσαμε στην Κρήτη
Ελπίζω να είσαι καλά και να τα λέμε συχνότατα από δω και πέρα.
Φιλάκια πολλά

i am love είπε...

Πολύ ωραίο το μπλoγκ σου :D χαίρομαι που σε βρήκα!!! :)!*